پژوهشگران برای جلوگیری از خونریزی شدید، سامانه‌ای ارائه کردند که می‌تواند به لخته شدن سریع خون کمک کند.
طرحی نانویی برای جلوگیری از خونریزی شدید
محققان برای کمک به تسریع فرآیند لخته شدن خون و جلوگیری از خونریزی شدید آسیب‌زا، با کمک فناوری نانو محصولی جدید ارائه کردند.
تیمی از محققان به سرپرستی آنیربان سن گوپتا، استاد مهندسی پزشکی دانشگاه میشیگان در تلاش هستند تا در زمینه نوآوری و پیشرفت سیستم‌های مبتنی بر فناوری نانو از پلاکت مصنوعی برای درمان خونریزی شدید در جراحی و تروما استفاده کنند.
موسسه ملی سلامت (NIH) برای پیشبرد پروژه طراحی پلاکت‌های مصنوعی که می‌توانند لخته شدن را تسریع کرده و فرآیند خونریزی را متوقف کند، به سن گوپتا و همکارانش در دانشگاه میشیگان و دانشگاه کارولینای شمالی کمک هزینه‌ای ۲٫۱ میلیون دلاری به مدت چهار سال اعطا کرد.
برای بیش از یک دهه، سن گوپتا پیشگام تحقیقات در مورد سیستم‌های پلاکت مصنوعی بود و از سال ۲۰۰۷، او و تیمش روی انواع فناوری‌های درمانی الهام گرفته از پلاکت با کاربردهایی در هموستاز (توقف خونریزی)، ترومبولیز و التهاب کار کرده‌اند.
کار جدید آن‌ها با بودجه موسسه ملی سلامت انجام شده و براساس تحقیقات قبلی این گروه برای تولید یک سیستم پلاکت مصنوعی است که می‌تواند فیبرین، پروتئینی که برای لخته شدن خون حیاتی است، تولید و تثبیت کند. این سیستم پلاکت مصنوعی جدید از نانومواد منحصر به فردی ساخته شده‌است که می‌تواند از چگونگی کمک پلاکت‌های طبیعی در تولید و تثبیت فیبرین در محل آسیب دیدگی‌های در حال خونریزی، تقلید کند.
سن گوپتا گفت: «طراحی قبلی ما در بسیاری از موارد در درمان خونریزی به خوبی عمل می‌کند، اما ممکن است برای بیمارانی که به دلیل لخته شدن‌های ضعیف و ناپایدار در معرض خونریزی از زخم‌های شدید هستند، به ویژگی‌های اضافی نیاز داشته باشد. طراحی این پلاکت مصنوعی جدید بر تقلید مولکولی از عملکرد تقویت کننده لخته که پلاکت‌های طبیعی ارائه می‌دهند، تمرکز دارد.»
خون دارای چهار جز اصلی است: پلاسما، گلبول‌های قرمز، گلبول‌های سفید و پلاکت‌ها.
پلاکت‌ها با جمع شدن در محل آسیب و چسبیدن به پوشش رگ خونی آسیب دیده، با یکدیگر خوشه‌بندی کرده و به ایجاد لخته و تقویت تولید فیبرین در محل انعقاد خون کمک می‌کنند.
از تزریق پلاکت به‌طور معمول برای جلوگیری یا درمان عوارض خونریزی در تروما، جراحی و اختلالات خونریزی استفاده می‌شود. طبق گزارش صلیب سرخ، سالانه بیش از ۲ میلیون واحد پلاکت در آمریکا مورد نیاز است. با این حال، پلاکت‌های طبیعی از نظر در دسترس بودن محدودیت قابل توجهی داشته، قابلیت حمل و ذخیره‌سازی آن‌ها نیز محدودیت‌هایی دارد.
سن گوپتا می‌گوید: «اگر سیل بسیار بدی رخ دهد، فقط چیدن کیسه‌های شن ممکن است کافی نباشد. شما باید کیسه‌های شن را بهم متصل کنید تا شبکه‌ای ایجاد کرده و سپس این شبکه را به جایی گره می‌زنید تا حرکت نکند. فیبرین نقش این شبکه را دارد.»
