یافته‌های اخیر نشان می‌دهد که نانوذرات حاوی ترکیبات محافظ عصبی ممکن است موجب کاهش شدت سکته مغزی شده و شانس بقا را بهبود می‌بخشد. این فرمولاسیون نانویی می‌تواند با رهایش نوعی پپتید محافظ به مغز، اثرات سکته مغزی را کم کند.
فرمولاسیون نانویی که بعد از سکته، از مغز محافظت می‌کند
نتایجی که به‌تازگی منتشر شده نشان می‌دهد هنگامی‌که NA۱، یک ترکیب محافظت‌کننده، درون نانوذرات قرار گرفته و به مغز تحویل داده می‌شود، میزان شدت سکته مغزی را کاهش داده و شانس بقا را در یک مدل موشی که سکته مغزی را تجربه کرده، بهبود می‌دهد.
در یک کارآزمایی اولیه (آزمون Escape-Na۱)، Na۱، یک پپتید کوچک طراحی شده برای حفظ سلول‌های مغز از مرگ پس از سکته مغزی، نتایج نشان داد، زمانی که Na۱ به بیماران تحت درمان تزریق شد نتایج مثبتی به‌دست آمد. برخی از بیماران در آزمون فعال‌کننده پلاسمینوژن بافت را به‌صورت تزریق داخل وریدی دریافت کردند و عملکرد دارو در این بیماران از نتایج عملکرد Na۱ ضعیف‌تر بود.
جیانگ‌بینگ ژو، نویسنده اصلی مقاله مربوط به این فناوری و دانشیار متخصص جراحی مغز و اعصاب و مهندسی زیست پزشکی دانشگاه ییل در نیوهن می‌گوید: «NA۱ به بسیاری از اندام‌ها، سلول‌ها و پروتئین‌ها در بدن متصل می‌شود. بدون حفاظت، این پپتید نمی‌تواند با کارایی بالا به مغز برود و در صورتی که به مغز وارد نشود، این پپتید محافظت نشده به سلول‌های دیگری وارد می‌شود که سایت هدف ما نیست.»
برای وارد کردن NA۱ دقیقا به جایی که مورد نیاز است، این تیم تحقیقاتی نانوذرات هدفمندی را طراحی کردند تا بتواند این پپتید را به بخش‌هایی از مغز که از کمبود اکسیژن رنج می‌برد منتقل کرده و در آن این ترکیب انباشته شود.
در مطالعه روی موش‌های آزمایشگاهی که از سال ۲۰۱۶ تا سال ۲۰۲۰ انجام شده، محققان توانایی نانوذرات پر شده با Na۱ و Na۱ محافظت نشده را برای بهبود بقاء، کاهش عوارض سکته مغزی و کاهش تورم مغزی بررسی کردند. هر دو روش درمانی حاوی دوز مشابه Na۱ (۵۰ میکروگرم) به‌صورت داخل وریدی به موش‌هایی با انسداد شریان مغزی تزریق شد.
محققان دریافتند اندازه سکته مغزی ۶۹٫۸ درصد در میان موش‌های تحت درمان با نانوذرات حاوی Na۱ کاهش یافت، در مقایسه با ۰٫۷ درصد برای موش‌هایی که تحت درمان با Na۱ قرار نگرفتند.
تورم مغزی در میان موش‌های تحت درمان با نانوذرات کپسوله شده با Na۱، ۶۰٫۳ درصد کاهش یافت، در مقایسه با ۳٫۳ درصد برای کسانی که با Na۱ کپسوله نشده‌اند، درمان شده‌اند.
متوسط روزهای بقای بیش از ۱۴ روز در میان موش‌های درمان شده با نانوذرات Na۱ بود، در حالی‌که برای موش‌هایی که با Na۱ کپسوله نشده درمان شدند، این رقم کمتر از شش روز بود.
هنگامی‌که Na۱ توسط نانوذرات تحویل داده می‌شود، همان دوز Na۱ که در مطالعه قبلی موثر نبود، به منطقه سکته مغزی می‌رسد و درجه‌ای شگفت‌انگیز از اثربخشی را فراهم می‌کند. استفاده از نانوذرات در درمان سکته مغزی ممکن است درهای جدیدی را برای ارائه NA۱ و سایر درمان‌ها باز کند.
از آنجایی که نانوذرات خود به‌عنوان آنتی‌اکسیدان‌ها عمل می‌کنند، ممکن است نتیجه سکته مغزی را نیز بهبود بخشند.
