با استفاده از نوعی نانوذرات لیپیدی، محققان استرالیایی ابزار جدیدی برای مقابله موثر با بیماری فیبروز سیستیک ارائه کردند.
دستاوردی نانویی برای نجات افراد مبتلا به فیبروز سیستیک
پژوهشگران دانشگاه استرالیای جنوبی فناوری را توسعه دادند که می‌تواند زندگی هزاران نفر از افراد مبتلا به فیبروز سیستیک (CF) را تغییر دهد. نتایج کار آن‌ها نشان می‌دهد که این فناوری می‌تواند اثربخشی آنتی‌بیوتیک CF توبرامایسین را بهبود بخشد و کارایی آن را تا ۱۰۰۰۰۰ برابر افزایش می‌دهد.
در این فناوری جدید از یک ماده نانوساختار بیومتیمیک برای تقویت توبرامایسین، آنتی‌بیوتیکی که برای درمان عفونت‌های ریوی مزمن سودوموناس آئروژینوزا در موارد شدید CF تجویز می‌شود، استفاده شده که در کمتر از دو دوز عفونت را ریشه‌کن می‌کند.
در استرالیا، بیماری فیبروز کیستیک (CF) یکی از ۲۵۰۰ نوزاد را تحت تأثیر قرار می‌دهد و هر چهار روز یک کودک با این بیماری متولد می‌شود. فیبروز کیستیک باعث اختلالات شدید ریه‌ها شده، راه‌های هوایی و دستگاه گوارش فرد را دچار اختلال می‌کند، در این بیماری باکتری‌ها منجر به عفونت‌های مکرر می‌شود. نارسایی ریه دلیل اصلی مرگ و میر در افراد مبتلا به CF است.
چلسی تورن می‌گوید: «CF یک بیماری ژنتیکی پیش رونده است که باعث عفونت‌های مداوم و مزمن ریه می‌شود و توانایی تنفس فرد را محدود می‌کند. این بیماری باعث می‌شود مخاط ضخیم و چسبنده مجاری تنفسی فرد را مسدود کرده و میکروب‌ها و باکتری‌ها مانند سودوموناس آئروژینوزا را به خود جلب کند که منجر به عفونت‌های مکرر و انسداد می‌شود.»
وی می‌افزاید: «توبرامایسین معمولاً برای درمان این عفونت‌ها استفاده می‌شود اما آنتی‌بیوتیک‌ها به‌طور فزاینده‌ای قادر به ایجاد تفاوت قابل توجهی در عفونت‌های ریوی نیستند و برای مبتلایان نیاز به درمان آنتی‌بیوتیکی مادام‌العمر هر ماهه است.»
چلسی تورن می‌گوید: «تحقیقات ما با استفاده از توبرامایسین تقویت شده با نانو، عفونت‌های پیشرفته ریه سلول انسانی را با موفقیت درمان می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه تنها پس از دو دوز استفاده از این دارو، می‌توان عفونت‌های جدی و مداوم را ریشه‌کن کرد. این فناوری می‌تواند یک راهبرد تغییر دهنده واقعی برای افرادی باشد که با CF زندگی می‌کنند.»
محققان توبرامایسین را با استفاده از نانوذرات بلوری مایع لیپیدی (LCNP) بیومتریک ساخنند. دکتر نیکی توماس می‌گوید این کشف نبرد جهانی را برای ریشه‌کن کردن و جلوگیری از سودوموناس آئروژینوزا تداوم می‌بخشد.
توبرامایسین با مهار سنتز باکتری‌ها و ایجاد آسیب به غشای سلول عمل می‌کند. دکتر توماس می‌گوید:«با این وجود، چون توبرامایسین یک آنتی‌بیوتیک وابسته به غلظت است، دستیابی به غلظت کافی بسیار حیاتی است. فناوری ما عملکرد توبرامایسین را بدون افزایش سمیت دارو بهبود می‌بخشد؛ بنابراین، کاری که ما انجام می‌دهیم یک درمان بسیار موثر و کارآمد برای عفونت‌های مزمن ریه است.»
این فناوری در حال حاضر در حال انجام آزمایشات پیش بالینی است و محققان امیدوار هستند تا پنج سال آینده به بازار عرضه شود.
