با توجه به گرمای روز افزون هوا در اقصی نقاط دنیا و وخیم‌تر شدنِ وضعیت در آینده، پژوهشگران در تلاشند تا لباسی طراحی کنند که بتواند بدن را خنک نگه دارد. گرمایش کره‌ی زمین و تغییرات اقلیمی باعث خواهد شد تا موج‌های گرما و جبهه‌های هوای گرم زندگی را بسیار دشوار کند تا جاییکه پیش‌بینی می‌شود مناطقی که در حال حاضر مسکونی هستند غیرقابل سکونت خواهند شد.
لباس نانویی برای روزهای بسیار گرم تابستان
حالا پژوهشگران در چین با ساختنِ پارچه‌ای که می‌تواند نور را بازتاب دهد امیدوارند بتوانند لباسی طراحی کنند که دمای بدن را تا چند درجه پایین‌تر از محیط نگه دارد. این بخشِ نوینِ فناوری «مدیریت گرمایی شخصی» (PTM) نامیده می‌شود و پژوهشگران را امیدوار کرده تا بتوانند انسان‌ها را از صدماتِ حاصل از گرمای بیش از اندازه در امان نگه دارند.
به گفته‌ی شاونینگ زنگ: «این متافابریک از خود ویژگی‌های خنک‌کنندگیِ خوبی نشان داده است و این پارچه دارای راحتی و خنکی لازم برای استفاده در صنعت پوشاک است .» در این متافابریک از نانوذرات کامپوزیت اکسید تیتانیوم-اسید پلی لاکتیک اسید ورقه ورقه شده با یک لایه نازک از پلی تترافلوئوراتیلن( PTFE ) استفاده شده است و همین امر انعکاس شدید نور، شامل نور مرئی (VIS) و طول موج در میانه مادون قرمز (MIR) و طول موج فرابنفش را در پی دارد. در تئوری این پارچه طول‌موج‌های گفته شده را بازتاب می‌دهد بنابراین در تئوری قبل از اینکه گرمای اطراف را جذب کند آن‌را از خود دور نگه می‌دارد. «پخش و گستردگیِ نانوذرات استفاده شده مخلوط شده با PTFE باعث شده تا این پارچه گستره‌ی وسیعی از طول موج‌های امواج الکترومغناطیسی را بازتاب دهد.»
برای آزمایش این پارچه پژوهشگران آن‌را زیر اشعه‌ی خورشید نگه داشتند و سپس دمای آن‌را با اشیا و موادی که اطرافش بودند مقایسه کردند. «در زمان اوج تابش خورشیدی بین ساعت ۱۱:۰۰ تا ۱۵:۰۰، دمای متاپارچه تقریباً ۵٫۰ درجه ، ۶٫۸ درجه ، ۷٫۰ درجه ، ۵٫۸ درجه و ۱۰٫۲ درجه سانتیگراد کمتر از به ترتیب پنبه، اسپندکس، نوعی پارچه ابریشمی، پارچه کتانی و شبیه‌سازهای پوست برهنه بود.»
در آزمایشی نزدیکتر به شرایط واقعی، یک داوطلب جلیقه‌ای پوشید که متاپارچه یک نیمه‌ی آن و پارچه پنبه‌ای تجاری طرف دیگر آن را تشکیل می‌داد و برای مدت یک ساعت در معرض نور مستقیم خورشید قرار گرفت. دوربین گرمایی اختلاف دمایی در حدود ۳٫۴ درجه‌ی سانتیگراد بین این دو ماده نشان داد اما سنسورهایی که زیر لباس کارگذاشته شده بودند اختلاف دمایی در حدود ۴٫۸ درجه‌ی سانتیگراد بین این دو ناحیه از لباس را ثبت کردند.
حال که این آزمایش در اجسام ثابت موفقیت آمیز بوده است باید دید که در شرایط عادی که انسان‌ها در حال حرکت هستند چقدر این متاپارچه موفق عمل خواهد کرد. همچنین اثرات رنگ روی این پارچه نیز باید به دقت مورد بررسی قرار بگیرد.
قابلیت خیاطی و ضدآب بودن این پارچه‌ها مانند پارچه‌های عادی است و هزینه‌ی تولیدش تنها ۱۰ درصد گرانتر از پارچه‌های عادی خواهد بود.
نتایج پژوهش این محققان چینی در نشریه ساینس به چاپ رسیده است. جزئیات بیشتر از این لینک قابل مشاهده است.
