برخی داروهای بیماران هموفیلی موجب پاسخ ایمنی بدن آن‌ها شده و اثر دارو توسط این پاسخ بدن خنثی می‌شود. محققان با استفاده از نانوذرات سیستم «واکسیناسیون معکوس» را به‌کار گرفتند تا با واکسن زدن سیستم ایمنی بدن را نسبت به این داروها غیرفعال کنند.
«واکسیناسیون معکوس» برای کمک به بیماران هموفیلی!
یافته‌های اخیر محققان نشان می‌دهد که یک پلتفورم تازه طراحی شده براساس اصل «واکسیناسیون معکوس» می‌تواند برای جلوگیری از ایجاد واکنش ایمنی ناخواسته استفاده شود، چیزی که مانع از اثربخشی درمان‌های هموفیلی و برخی اختلالات درمانی می‌شود. محققان دانشگاه بوفالو (UB) در بیانیه مطبوعاتی خود گفتند: «تقریباً برای یک سوم بیماران مبتلا به هموفیلی A سیستم ایمنی بدن آن‌ها بزرگترین مانع برای درمان است.»
به گفته آن‌ها این پلتفورم واکسیناسیون معکوس می‌تواند این مانع را برطرف کند. نتایج این فناوری جدید در مجله Scientific Reports منتشر شد.
یکی از راهکارهای استاندارد درمان هموفیلی، شامل تجویز پروتئین انعقادی است که در بیماران هموفیلی وجود ندارد یا معیوب است. اگرچه درمان جایگزین در جلوگیری از خونریزی موثر است، اما خطر عکس‌العمل سیستم ایمنی را نیز به دنبال دارد.
از آنجا که درمان‌های جایگزین، به‌گونه‌ای هستند که چیزی را وارد می کنند که از نظر سیستم ایمنی بدن، جسم خارجی محسوب می‌شود، در نتیجه سیستم ایمنی می‌تواند دارو را با تهدید خارجی اشتباه گیرد.
این در نهایت منجر به تولید آنتی‌بادی‌هایی به نام مهارکننده می‌شود که درمان‌های جایگزین را بی‌اثر می‌کند. ساتی بلو-اییر از دانشگاه بوفالو و نویسنده مشترک این مقاله می‌گوید: «ایمنی و اثربخشی دارو توسط آنتی‌بادی‌های ضددارو به خطر می‌افتد. به محض ایجاد آنتی‌بادی‌ها، گزینه‌های بالینی موجود برای بیماران گران و در موارد متعددی بی‌اثر می‌شوند.»
به این ترتیب، بلو-اییر و همکارانش به دنبال پلتفورم جدیدی بودند که می‌تواند برای ایجاد تحمل ایمنی در برابر این درمان‌های نجات‌دهنده زندگی استفاده شود. تحمل فرایندی است که طی آن سلول‌های ایمنی مواد و سایر سلول‌ها را به‌عنوان بخشی از بدن تشخیص می‌دهند. در اصل، هدف از درمان این بود که به سیستم ایمنی بدن «بیاموزد» که دارو را به‌عنوان چیزی خارجی و بالقوه مضر نبیند و باعث واکنش ایمنی نشود که به آن واکسیناسیون معکوس می‌گویند.
محققان نانوذراتی را ایجاد کردند که حاوی داروهای مورد علاقه آن‌ها بوده و در کنار آن لیزوفسفاتیدیلسرین یا Lyso-PS ، اسید چرب که تحمل ایمنی را افزایش می‌دهد نیز قرار دارد.
این نانوذرات طوری طراحی شده‌اند که خورده شوند. آن‌ها می‌توانند از محموله خود در محیط اسیدی سخت معده محافظت کرده و به روده کوچک برسند. در آنجا، ذرات توسط سلول‌های ایمنی خاصی که برای ایجاد تحمل مهم هستند، جذب می‌شوند.
نگوین از محققان این پروژه گفت: «رویکرد ما بر این اساس استوار است که قرار گرفتن در معرض یک پروتئین در حضور Lyso-PS به سیستم ایمنی می‌آموزد که واکنش نشان ندهد.»
پس از انجام آزمایش‌های متعدد برای تأیید عملکرد نانوذرات، محققان آن‌ها را در مدل‌های موش آزمایش کردند که نتایج نشان داد تولید مسدود کننده‌های FVIII به‌طور چشمگیری کاهش یافته است.
