پژوهشگران دانشگاه ساوتهمپتون نشان دادند که باکتری عامل بیماری ملیوئیدوز را می‌توان با نوعی نانوذرات به نام پلیمرزوم از بین برد.
مقابله با یکی از مرگبارترین باکتری‌های جهان با نانوذرات
بورخولدریا نوعی باکتری بسیار خطرناک است که باعث بیماری کشنده‌ای به نام ملیوئیدوز می‌شود. این بیماری سالانه باعث مرگ ده‌ها هزار نفر به خصوص در جنوب شرق آسیا می‌شود. آنتی‌بیوتیک‌هایی که به صورت خوراکی یا تزریق وریدی تجویز می‌شوند، اغلب در برابر این باکتری مؤثر نیستند، زیرا باکتری‌ها در گلبول‌های سفید خون به‌نام ماکروفاژها پنهان می‌شوند و رشد می‌کنند. ماکروفاژها سلول‌های سیستم ایمنی هستند که برای جذب ذرات خون تکامل یافته‌اند که نقش آن‌ها در جلوگیری از عفونت بسیار مهم است، اما این سلول‌ها می‌توانند توسط برخی از باکتری‌ها که در داخل آن‌ها رشد و عفونی می‌شوند، مورد بهره‌برداری قرار گیرند.
تحقیقات جدید به سرپرستی دکتر نیک ایوانز و دکتر تریسی نیومن نشان داده است که کپسول‌های کوچکی به‌نام پلیمرزوم‌ها، می‌توانند برای حمل آنتی‌بیوتیک‌ها درست به محل رشد باکتری‌ها استفاده شوند. نتایج یافته‌های آن‌ها در مجله ACS Nano منتشر شده است.
در این مطالعه، این تیم تحقیقاتی پلیمرزو‌م‌هایی را به ماکروفاژهایی که به باکتری آلوده بودند اضافه کردند. نتایج آن‌ها نشان داد که پلیمرزوم‌ها به آسانی توسط ماکروفاژها جذب شده و با باکتری‌های داخل سلول‌ها مقابله می‌کنند. این بدان معنی است که آن‌ها می‌توانند راهی موثر برای رساندن غلظت بالایی از آنتی بیوتیک‌ها به محل عفونت باشند. این تیم امیدوار است که این امر در نهایت منجر به درمان بیماران با تزریق یا استنشاق کپسول‌های مملو از آنتی‌بیوتیک شود و هر ساله جان بسیاری را نجات دهد.
النور پورگز، دانشجوی دکترا در دانشکده پزشکی دانشگاه ساوتهمپتون و اولین نویسنده این مطالعه گفت: «چیزی که در مورد این فناوری بسیار جذاب است این است که آنتی‌بیوتیک‌ها تنها زمانی آزاد می‌شوند که به محل مورد نظر خود برسند. ما امیدواریم که با انجام این کار بتوانیم آنتی‌بیوتیک کمتری استفاده کنیم و حتی آنتی‌بیوتیک‌هایی را که معمولاً مؤثر تلقی نمی‌شوند، دوباره استفاده کنیم.»
دکتر نیک ایوانز، دانشیار مهندسی زیستی در دانشگاه ساوتهمپتون، افزود: «آنچه جالب بود این است که تحقیقات قبلی شامل شیمی پیچیده برای مهندسی پلیمرزوم‌ها به منظور آزادسازی دارو در زمان و مکان مناسب با تغییر گرما یا pH بوده است.»
این تیم اکنون در مراحل اولیه توسعه این فناوری برای کاربرد بالینی است.
