شناسایی اولیه ویروس سندرم لکه سفید (WSSV) در میگو را می‌توان با چشم غیر مسلح و با استفاده از خواص پراکندگی نور و نانوذرات طلا (GNPs) به‌دست آورد.
تشخیص ویروس لکه سفید میگو با نانوذرات طلا قابل انجام است
شروع اولیه ویروس سندرم لکه سفید در مقیاس بزرگ در اوایل دهه ۱۹۹۰ رخ داد. از آن زمان تاکنون این بیماری خسارات اقتصادی زیادی به مزارع بیش از ۳۰ کشور وارد کرده است.
ویروس سندرم لکه سفید باعث خسارات مالی قابل توجهی در استخرهای پرورش میگو می‌شود. از آنجایی که هیچ درمان موثری برای آن وجود ندارد، تشخیص زودهنگام تنها روش موثر محافظت است، اما فناوری موجود فاقد سادگی، حساسیت فوق‌العاده و کارایی لازم برای این امر است.
بازرسی بصری، طیف‌سنجی الکترونی، ایمونوتراپی و زیست‌شناسی مولکولی رویکردهای فعلی مورد استفاده برای شناسایی ویروس سندرم لکه سفید هستند. بیشتر روش‌های تشخیص موجود کیفی هستند و نمی‌توانند مقدار ویروس سندرم لکه سفید را تعیین کنند. اگرچه PCR کمّی (qPCR) می‌تواند برای شناسایی آماری استفاده شود، تجهیزات آن گران و فرآیند به کارگیری نیز پیچیده است.
نانوذرات طلا به‌طور فزاینده‌ای در توسعه حسگرهای فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی برای تشخیص مولکول‌های زیستی، یون‌ها و ویروس‌ها استفاده می‌شوند. در این مطالعه که نسخه پیش اثبات آن در نشریه Aquaculture منتشر شده است، محققان رویکرد شمارش میدان تاریک با برچسب نانوذرات طلا برای تشخیص ویروس سندرم لکه سفید ایجاد کردند. ابتدا آنتی‌بادی‌های ضد ویروس برای تعامل با نانوذرات طلای ۱۵ نانومتری استفاده شد. سپس کاوشگرهای خالص متشکل از نانوذرات طلای منفرد با نمونه ویروس برای مدت کوتاهی آمیخته شدند تا مجموعه‌ای از نانوذرات ویروس سندرم لکه سفید و طلا تولید کنند.
محققان دریافتند که نانوذرات طلای ۱۵ نانومتری به تنهایی در میدان تاریک به دلیل پراکندگی ضعیف نور غیرقابل تشخیص هستند. با این حال، هر مجموعه‌ای از نانوذرات ویروس سندرم لکه سفید و طلا در زیر میکروسکوپ میدان تاریک شکل درخشان، طلایی و بیضی به خود گرفت و آن‌ها را با چشم غیر مسلح قابل شمارش کرد.
اجرای این روش ساده است زیرا فقط نیاز به مخلوط کردن نانوذرات طلا با یک نمونه برای مدت کوتاهی قبل از انداختن چند قطره از محلول‌ها روی یک اسلاید برای شناسایی با چشم غیرمسلح با استفاده از میکروسکوپ میدان تاریک دارد. همچنین این روش دقیق است و در زمان صرفه‌جویی می‌کند، تشخیص آن در عرض ۳۰ دقیقه – چهار برابر سریعتر از استفاده از qPCR قابل انجام است.
