پژوهشگران نانوحسگری ساختند که روی کف دست قرار گرفته و می‌تواند میزان استرس فرد را اندازه‌گیری و گزارش کند.
تشخیص استرس از روی کف دست با حسگر نانویی امکان‌پذیر می‌شود
کف دست ما چیزهای زیادی در مورد وضعیت احساسی ما به ما می‌گوید، زمانی که افراد هیجان‌زده یا عصبی هستند کف دست، خیس می‌شود. این واکنش برای اندازه‌گیری استرس عاطفی و کمک به افراد مبتلا به مشکلات روانی استفاده می‌شود، اما دستگاه‌هایی که اکنون آن را انجام می‌دهند، حجیم و غیرقابل اعتماد هستند. از سوی دیگر حمل چنین حسگرهای قابل مشاهده‌ای، انگ اجتماعی برای کاربر به دنبال دارد.
محققان دانشگاه تگزاس، فناوری خالکوبی الکترونیکی (e-tattoo) را برای این نوع نظارت که به فعالیت الکترودرمال یا حسگری EDA شناخته می‌شود، به کار گرفته‌اند. در مقاله جدیدی که به تازگی در مجله Nature Communications منتشر شده است، محققان خالکوبی الکترونیکی مبتنی بر گرافن ایجاد کردند که تقریباً به کف دست می‌چسبد، نامرئی بوده و به ساعت هوشمند متصل می‌شود.
نانشو لو، پروفسور دپارتمان مهندسی هوافضا و مکانیک مهندسی، گفت: «جالب این است که مردم گاهی فراموش می‌کنند که اصلا چنین حسگری را بر تن دارند، همچنین این نوع حسگر باعث کاهش انگ اجتماعی ناشی از پوشیدن این وسایل در اماکن عمومی می‌شود.»
لو و همکارانش سال‌هاست که فناوری خالکوبی الکترونیکی پوشیدنی را ارتقا داده‌اند. گرافن به دلیل نازکی که دارد و میزان پتانسیل الکتریکی بدن انسان را اندازه‌گیری می‌کند، ماده‌ای مورد علاقه بوده است که منجر به قرائت بسیار دقیق می‌شود.
اما، چنین مواد فوق‌العاده نازکی نمی‌توانند فشار زیادی را تحمل کنند. به طوری‌که استفاده از آن‌ها در قسمت‌هایی از بدن که شامل حرکات زیادی است، مانند کف دست / مچ دست، چالش برانگیز است.
این خالکوبی الکترونیکی روی کف دست می‌تواند با موفقیت داده‌ها را به یک مدار ابزار دیگر نظر ساعت هوشمند منتقل کند.
در این پروژه محققان از یک نوار مارپیچ استفاده کردند که دو لایه گرافن و طلا تا حدی روی هم قرار گرفته است. با کشیدن روبان به جلو و عقب، می‌تواند فشار ناشی از حرکات دست را برای فعالیت‌های روزمره مانند نگه داشتن فرمان هنگام رانندگی، باز کردن درها، دویدن و غیره تحمل کند.
فناوری فعلی نظارت بر کف دست از الکترودهای حجیمی استفاده می‌کند که قابل مشاهده هستند، یا از حسگرهای EDA اعمال شده بر روی سایر قسمت‌های بدن استفاده می‌کند که خوانش‌های با دقت پایین را ارائه می‌دهد.
محققان دیگر روش‌های مشابه را با استفاده از نوارهایی با ضخامت نانومتری برای اتصال خالکوبی به ابزار خوانش امتحان کرده‌اند، اما این نوارها نتوانستند فشار حرکت ثابت را تحمل کنند.
