طبق آزمایشات فیزیک‌دانان آلمانی اتم‌های پلاتین که در حالت توده‌ای(بالک) مغناطیسی نیستند هنگامی که کنار هم به صورت نانوخوشه‌های کوچک جمع می‌شوند خاصیت مغناطیسی پیدا می‌کنند. نتیجه بدست آمده، که پیش‌بینی‌های تئوری را تایید می‌کند، نه تنها از نظر علوم پایه جالب است بلکه در آینده نیز می‌تواند در ذخیره اطلاعات و اسپینترونیک کابرد داشته باشند.
استفاده از نانوخوشه‌های مغناطیسی پلاتین در ذخیره اطلاعات
طبق آزمایش‌های فیزیک‌دانان آلمانی اتم‌های پلاتین که در حالت
توده‌ای(بالک) مغناطیسی نیستند هنگامی که کنار هم به‌صورت نانوخوشه‌های کوچک جمع می‌شوند
خاصیت مغناطیسی پیدا می‌کنند. نتیجه به دست آمده، که پیش‌بینی‌های تئوری را تأیید
می‌کند، نه تنها از نظر علوم پایه جالب است بلکه در آینده نیز می‌تواند در ذخیره
اطلاعات و اسپینترونیک کابرد داشته باشند.
محققان معتقدند که می‌توان از خوشه‌های مغناطیسی در ذخیره اطلاعات یا قطعات
اسپینترونیک که در آنها از اسپین الکترون‌ها به جای بار آنها استفاده می‌شود،
استفاده کرد.
دانشمندان پیش از این پیش‌بینی کرده بودند که نمونه‌های نانومتری پلاتین خیلی زیاد
پارامغناطیس هستند. نتایج آزمایشگاهی جدید به وسیله Emil Roduner و همکارانش از
دانشگاه اشتوتگارت، این پیش‌بینی را ثابت کرده و می‌تواند در درک چگونگی ایجاد
خاصیت مغناطیسی در ماده‌ای که به طور معمول غیر مغناطیسی است، مفید باشد.
این محققان آزمایش‌های خود را با تولید خوشه‌های پلاتین در خلل و فرج یک زئولیت
آغاز و این خوشه‌ها را درون این حفرات تثبیت کردند تا از رشد بیشترآنها جلوگیری
کنند. آنها سپس برای شناسایی خوشه‌ها از یک روش خاص اشعه X با نام EXAFS استفاده
کردند. این روش بهترین گزینه برای عناصر خاص (در اینجا پلاتین) و گونه‌های کوچکی
شبیه به این خوشه‌هاست.
در نهایت فیزیک‌دانان خاصیت مغناطیس‌پذیری خوشه‌ها را به عنوان تابعی از دما و
میدان مغناطیسی اندازه‌گیری کردند. این کار با یک مغناطیس‌سنج بسیار حساس، که به
عنوان یک ابزار تداخل کوانتومی ابررسانا معروف است، انجام شد. این گروه آلمانی
متوجه شدند هر خوشه، که شامل ۱۳ اتم است، دارای یک گشتاور مغناطیسی به بزرگی ۶۵/۰
بوهر مگنتون در اتم است. در مقایسه این عدد برای آهن ۲/۲ بوهر مگنتون در هر اتم است.
Roduner اشاره کرد که از دیگر موارد جذاب در مورد خوشه‌های پلاتین همان است که در
بهترین توصیف به عنوان ابراتم‌ها شناخته شده‌اند. این بدان معناست که هر ۱۳ اتم
خوشه از نظر خواص، بسیار شبیه اتم‌های منفرد هستند. بسیار جالب است که تصورکنیم
جداول تناوبی جدیدی از ابراتم‌ها قابل ترسیم است و این امر می‌تواند منجر به شیمی
جدیدی از ابراتم‌ها شود که منظر خارق‌العاده‌ای را برای شیمی‌دانان جوان در آینده
ارائه می‌کند.
این محققان نتایج کار خود را در مجله Phys. Rev. Lett منتشر کرده‌اند.
