کاهش گاز گلخانه‌ای CO2 با کمک فناوری‌نانو

نتایج یک مطالعه در انگلستان توسط سازمان Defra (سازمانی برای امور کشاورزی، غذا و محیط‌زیست) در زمینه فناوری‌نانو که اخیراً منتشر شده است؛ نشان می‌دهد که فناوری‌نانو می‌تواند استفاده از منابع انرژی تجدیدناپذیر و انتشار گازهای گلخانه‌ای را کاهش دهد. در این مطالعه کاربردهای فناوری‌نانو در زمینه‌هایی از قبیل افزودنی‌های سوخت، پیل‌های خورشیدی (فوتوولتائیک)، اقتصاد هیدروژنی و ذخیره الکتریسیته مورد بررسی قرار گرفته است. این بررسی‌ها نشان می‌دهد که فناوری‌نانو می‌تواند انتشار گازهای گلخانه‌ای را تا بیش از ۲% در حال حاضر و بیش ۲۰% تا سال ۲۰۵۰ کاهش دهد.

نتایج یک مطالعه در انگلستان توسط سازمان Defra (سازمانی برای امور کشاورزی، غذا و
محیط‌زیست) در زمینه فناوری‌نانو که اخیراً منتشر شده است؛ نشان می‌دهد که فناوری‌نانو
می‌تواند استفاده از منابع انرژی تجدیدناپذیر و انتشار گازهای گلخانه‌ای را کاهش
دهد.

در این مطالعه کاربردهای فناوری‌نانو در زمینه‌هایی از قبیل افزودنی‌های سوخت، پیل‌های
خورشیدی (فوتوولتائیک)، اقتصاد هیدروژنی و ذخیره الکتریسیته مورد بررسی قرار گرفته
است.

این بررسی‌ها نشان می‌دهد که فناوری‌نانو می‌تواند انتشار گازهای گلخانه‌ای را تا
بیش از ۲% در حال حاضر و بیش ۲۰% تا سال ۲۰۵۰ کاهش دهد.

افزودنی‌های سوخت

افزودنی‌های نانوذره‌ای نشان داده‌اند که می‌توانند راندمان سوخت موتورهای دیزلی را
تا تقریباً ۵% افزایش دهند، در نتیجه انتشار CO2 در انگلستان ۲ تا ۳ میلیون تن در
سال کاهش می‌یابد. این می‌تواند فوراً در نیروگاه‌های دیزلی انگلستان اجرا شود.

هر چند ابتدا باید نگرانی‌ها مرتبط با سلامتی ناشی از تماس با نانوذرات آزاد در
گازهای خروجی دیزلی، رفع شود.

توصیه‌هایی که در این زمینه شده است، شامل تست‌های سمیت‌شناسی جامع و تست‌های
عملکرد مستقلِ کمک‌کننده برای نشان داده سود محیطی آن می‌باشند.

پیل‌های خورشیدی

قیمت بالای پیل‌های خورشیدی مانع استفاده از آنها برای تولید انرژی از منابع
تجدیدپذیر می‌شود. فناوری‌نانو می‌تواند باعث کاهش قابل توجه هزینه تولید پیل‌های
خورشیدی شود. اگر یک شبکه تولید برق از انرژی خورشیدی، بتواند ۱% کل نیازهای برق را
تولید کند،‌ انتشار گاز گلخانه‌ای CO2 مثلاً در انگلستان سالانه تقریباً ۵/۱ تن
کاهش می‌یابد.

اقتصاد هیدروژنی

وسایل نقلیه مبتنی بر سوخت هیدروژنی می‌توانند انتشار همه آلاینده‌های مضر از وسایل
نقلیه، را حذف کنند.

یکی از مشکلات اصلی اقتصاد مبتنی بر هیدروژن، ذخیره هیدروژن می‌باشد که فناوری‌نانو
می‌تواند کمک زیادی برای رفع این مشکل بکند، نانوساختارهایی از قبیل نانولوله‌های
کربنی، فولرین‌ها و غیره، توان بالقوه‌ای در ذخیره‌سازی هیدروژن دارند.

همچنین فناوری‌نانو در پیل سوختی که در آن انرژی ناشی از سوخت هیدروژن تبدیل به برق
می‌شود؛ کاربرد دارد، مثلاً نانوکاتالیست‌ها می‌توانند عملکرد آنها را بهبود دهند.
اگر هیدروژن به عنوان منبع انرژی استفاده شود، انتشار گاز گلخانه‌ای CO2 که در
انگلستان سالانه ۱۳۲ میلیون تن است، به طور کامل حذف می‌شود.

باطری‌ها و ابرخازن‌ها

پیشرفت‌های اخیر در فناوری باطری استفاده از وسایل نقلیه الکتریکی را عملی‌تر کرده
است. هنوز مشکل در این زمینه، زمان شارژ می‌باشد. فناوری‌نانو می‌تواند راه حلی
برای این مشکل پیدا کند به طور که وسایل نقلیه بتوانند کمتر از ۱۰ دقیقه شارژ شوند،
که این زمان با زمان سوخت‌گیری ماشین‌های کنونی قابل مقایسه است.

همچنین فناوری‌نانو می‌تواند باعث افزایش ذخیره بار در باطری‌ها و بهبود عمر آنها
شود. استفاده از وسایل نقلیه الکتریکی، منجر به کاهش انتشار گاز گلخانه‌ای Co2 می‌شود.