|
مطالعه جدیدی در کانادا نشان داده است که نانو ذرات فقط به
عنوان حاملهایی ساده و غیر فعال عمل نمی کنند بلکه بصورت
فعالانه در فعالیت های زیستی دخالت می کنند. این یافته کاربرد
گسترده ای در درک واکنش های بین نانو ذرات و سیستم های زیستی
دارا می باشد.
در صورت درک صحیح تر این واکنش، از آن می‌توان در جهت طراحی
نانو وسایل هوشمند و ساخت و توسعه مواد درمانی و تشخیصی جدید
استفاده کرد.
از طرفی این یافته در درک مسائل مبتنی بر نانو سم شناسی مهم و
ارزشمند است و برخلاف اینکه تاکنون چه کارهایی بوسیله
دانشمندان و محققان علوم بالینی صورت گرفته است درک صحیحی از
نحوه واکنش سلولها با نانوساختارهای دارای اندازه مشخص وجود
نداشته است.
محققان دانشگاه تورنتو اخیراً نشان داده اند که نانوذرات طلا و
نقره روکش شده با آنتی بادی ها قادر به تعدیل و تنظیم روند فرو
رفتن گیرنده های غشایی می باشند. آنها دریافتند که اتصال و
فعال شدن گیرنده های غشایی و در نتیجهً تولید پروتئین ها قویاً
تحت تاثیر اندازه نانو ذرات می باشد.
اگر چه تمامی نانو ذرات با اندازه های بین ۱۰۰-۲ نانومتر
توانستند بر روندهای ایجاد پیام در درون سلول اثر گذارند
(ازجمله روند مرگ سلولی) اما نانو ذرات با اندازه های بین
۵۰-۴۰ نانومتر دارای بیشترین تاثیر در این زمینه بودند.
به گفته یکی از محققان نتایج این مطالعه بیانگر این است که
دانشمندان جهت استفاده از نانوذرات در مطالعات زیستی بایستی
بخوبی آنها را خالص سازی نمایند در غیر اینصورت به پاسخ دلخواه
دست نخواهند یافت.
این محققان جهت نشان دادن دخالت فعالانه نانوذرات مهندسی شده
با اندازه کاملاً مشخص در تعدیل و کنترل پاسخ های سلولی ،
نانوذرات طلا چند ظرفیتی ساختند تا بتوانند واکنش های خاص ما
بین هرسپتین (یک آنتی بادی ضد سرطان پستان) و گیرنده آن بنام
ErbB2 را کنترل نمایند اتصال چندین ملکول هرسپتین به سطح
نانوذرات باعث ایجاد نانوذرات چند ظرفیتی به منظور ایجاد اتصال
متقاطع بین گیرنده های ErbB2 و تغییر سرنوشت سلول می گردد.
جهت ارزیابی فرو رفتن نانوذرات طلای دارای هرسپتین در ارتباط
با اندازه آنها ، محققان دینامیک اتصال بین هرسپتین و نانوذرات
طلا و گیرنده های ErbB2 را مورد مطالعه قرار دادند. از آنجا که
میزان اتصال هرسپتین به نانوذرات وابسته به میزان سطح آنها است
میزان اتصال با افزایش سطح نانوذره افزایش می یابد. بعلاوه
دانسیته آنتی بادی بر روی سطح ذره بطور مستقیم با افزایش شعاع
ذره افزایش می یابد.
ارزیابی نهایی این محققان نشان داد که نانوذرات چند ظرفیتی
آنها دارای قابلیت بالای ایجاد اتصال متقاطع با گیرنده های
ErbB2 می باشند که این قابلیت وابسته به اندازه نانوذرات است.
در مرحله بعدی، محققان قصد دارند تا اثرات درمانی نانوذرات
مزبور را در مطالعات حیوانی مورد بررسی قرار دهند.
نتایج این مطالعه در شماره مارس مجله Nature Nanotechnology
منتشر گردیده است.
|
