کوه‌های یخی در حال ذوب، افساری برای حرکت رو به جلوی گرم‌شدن جهان فراهم می‌کنند. ذوب شدن کوه‌های یخ و آزاد شدن نانوذرات اکسید آهن در قطب جنوب، موجب تحریک در رشد پلانکتون‌ها می‌شود.
پلانکتون‌ها در حذف مقادیر زیادی از CO2 در جو مؤثر هستند.
نانوذرات و کاهش حرکت رو به جلوی گرم‌شدن جهان
کوه‌های یخی در حال ذوب، افساری برای حرکت رو به جلوی گرم‌شدن جهان فراهم می‌کنند.
ذوب شدن کوه‌های یخ و آزاد شدن نانوذرات اکسید آهن در قطب جنوب، موجب تحریک در رشد
پلانکتون‌ها می‌شود.
پلانکتون‌ها در حذف مقادیر زیادی از CO2 در جو مؤثر هستند.
آهن یک ماده مغذی ویژه است که نبود آن، زندگی گیاهی را در قطب جنوب محدود می‌کند.
تاکنون به نظر می‌رسید که منبع اصلی این آهن از ذرات موجود در جو تأمین می‌شود،
ولی شواهد جدید به‌دست آمده در دانشگاه لیدز نشان می‌دهد که کوه‌های یخ می‌تواند
حداقل مقادیر فراوانی آهن قابل جذب را در اقیانوس رها نماید.
همچنین شواهد به‌دست‌آمده از دریای “ودل” در اقیانوس جنوبی نشان می‌دهد که
نانوذرات اکسید آهن آزاد شده از کوه‌های یخ به عنوان کود برای زندگی گیاهی در
اطراف اقیانوس عمل می‌کند. در مقابل، این عامل سبب کاهش سطح CO2 در اتمسفر که
مهم‌ترین عامل تغییرات آب و هوایی است، می‌گردد.
پروفسور رب رایزول استاد ژئوشیمی رسوبی در دانشگاه لیدز می‌گوید: ما منبع جدیدی
برای آزادشدن آهن در قطب جنوب یافتیم که به صورت نانوذرات آهن جاسازی شده در
کوه‌های یخ است. این منبع در گذشته از نظر دور مانده بود زیرا تصور می‌شد آهن
موجود در رسوبات یخ زده، آنقدر بی‌اثر هستند که مورد استفاده پلانکتون‌ها قرار
نمی‌گیرند ولی ما کشف کردیم که این نانوذرات اکسید آهن می‌توانند به راحتی جذب
شوند. در این تحقیق، نمونه‌هایی از کوه‌های یخ و رودخانه یخ در Antarctica
گرفته شد و به‌وسیله‌ی میکروسکوپ‌های با دقت بالا و روش‌های استخراج شیمیایی
مورد بررسی قرار گرفت، تا نانوذرات آهن آنها آشکار شود. این اطلاعات به
دانشمندان دانشگاه لیدز کمک کرد، تا سرعت تأمین نانوذرات آهن از کوه‌های یخ را
اندازه‌گیری کرده و اهمیت این سرعت را در مقابل سایر منابع آهن تعیین نمایند.
این نتایج نشان می‌دهند که آزادشدن نانوذرات آهن از این کوه‌های یخ برای کاهش
سطح CO2 متصاعدشده، به اندازه کافی سریع است.
رایزول توضیح می‌دهد: ما دلایلی داریم که تصور می‌کنیم رهاسازی نانوذرات اکسید
آهن از کوه‌های یخ در طول آخرین عصر یخ (۲۱۰۰۰-۱۸۰۰۰ سال قبل)، عامل قابل توجهی
در سرد نگه‌داشتن آب و هوا و پایین نگه‌داشتن درصد CO2 بوده‌است. و اگر کوه‌های
یخ در مقابل گرم‌شدن آب و هوا در گذشته موثر بوده‌اند اکنون نیز این قابلیت را
دارند که در آینده نزدیک، در این زمینه تاثیرگذار باشند. این محققان نتایج خود
را تحت عنوان “آهنِ قابل‌دسترسی‌زیستی در اقیانوس جنوبی: اهمیت کمربند حامل
توده یخ شناور” در مجله Geochemical Transactions منتشر کرده‌اند.
