گروهی از محققان استرالیایی و کرهای مادهی اسفنجی بسیار متخلخلی را توسعه دادهاند که خواص مکانیکی آن بسیار شبیه خواص بافتهای زیستی نرم است. این ماده ـ که شرح آن در مجلهی Angewandte Chemie آمدهاست ـ از یک شبکهی مستحکم از رشتههای DNA و نانولولههای کربنی تشکیل شدهاست.
پیشرفت در ساخت بافتهای مصنوعی
برای تولید اجزا و بافتهای مصنوعی، تولید موادی با خصوصیات نزدیک به نمونههای بافتهای نرم از قبیل تاندونها، ماهیچهها، شریانها، پوست و… خاصیت مکانیکی اجزای مصنوعی ـ که از آنها در رشد بافت استفاده میشود ـ باید از مواد نرم و در این تحقیق با استفاده از رشتههای “DNA”، اسکلتهای متشکل از نانولولههای الیاف اسفنجی به دستآمده شبیه الیاف کلاژن موجود در بافتهای طبیعی است. این مزیت دیگر این مواد، هدایت الکتریکی بالای آنهاست که میتوان از آنها در |