جُزِف وانگ از دانشگاه کالیفرنیا، سان دیاگو، و همکارانش برای اولین بار کنترل الکتروشیمیایی یک نانوموتور دارای نیروی محرکه سوختی را شرح داده‌اند. این محققان اکنون می‌توانند حرکت این نانوموتور را از راه دور کنترل کنند. وانگ و همکارانش نسل جدیدی از نانوموتورهای کاتالیستی دارای نیروی محرکه سوختی طراحی کرده‌اند. آنها همچنین می توانند سرعت این نانوموتورها را کنترل کرده و حرکت آنها را شروع کرده و خاتمه دهند.
کنترل نانوموتورها از راه دور
جُزِف وانگ از دانشگاه کالیفرنیا، سان دیاگو، و همکارانش برای اولین بار کنترل الکتروشیمیایی یک نانوموتور دارای نیروی محرکه سوختی را شرح داده‌اند. این محققان اکنون می‌توانند حرکت این نانوموتور را از راه دور کنترل کنند. وانگ و همکارانش نسل جدیدی از نانوموتورهای کاتالیستی دارای نیروی محرکه سوختی طراحی کرده‌اند. آنها همچنین می توانند سرعت این نانوموتورها را کنترل کرده و حرکت آنها را شروع کرده و خاتمه دهند.
سرعت و حرکت یک نانوموتور می‌تواند از راه دور کنترل شود
نانوموتورها افزاره‌های مولکولی ریزی هستند که قابلیت تبدیل انرژی به حرکت را دارند. وانگ نانوموتوری توسعه داده است که در آن مکانیزم روشن و خاموش کردن بوسیله یک الکترود طلا کنترل می‌شود. این الکترود که نزدیک موتور قرار داده‌می‌شود، می‌تواند توان‌های بالقوه‌ی مختلفی اعمال کند. این توان در این میکروالکترود، واکنش‌های الکترولیتی اجزاء سازنده‌ی سوخت را کنترل می‌کند.
وانگ توضیح می‌دهد که یک توان بالقوه‌ی مثبت یا منفی در این الکترود به ترتیب منجر به تولید یا مصرف اکسیژن می‌شود. تولید یا مصرف اکسیژن نیز به ترتیب باعث کاهش یا افزایش شتاب حرکت می‌شود. با کنترل کردن توان بالقوه‌ی منفی، سطح اکسیژن و بنابراین سرعت این موتور کنترل می‌شود.
هنری هس، متخصص در زمینه‌ی طراحی کاربردهای موتورهای نانومقیاس در دانشگاه فلوریدا، می‌گوید که این اصل ممکن است در نهایت منجر به شبکه‌هایی از الکترودها شود که سرعت و جهت این نانوموتورهای کاتالیستی را هدایت می‌کنند؛ همانند برج‌های دیدبانی رادیویی که هواپیماها را در طول مسیرشان هدایت می‌کنند.
وانگ که بدلیل توانایی‌های این کار هیجان زده شده است، می‌گوید: راه‌اندازی کنترل‌شده این نانوموتور و کنترل سرعت آن اولین مرحله به سمت طراحی نانوماشین‌های عملکردی می‌باشد. کار آینده این محققان شامل تلاش در رسیدن به فعالیت روشن/خاموش سریع‌تر و الگوهای حرکت پیچیده‌تر، خواهد بود.
نتایج این تحقیق در مجله‌ی Chem. Commun. منتشر شده‌است.
