محققان هنگکنگی از کوچک‌ترین واحدهای ساختمانی موجود برای ساخت الگوهای فرکتال استفاده کردند. فرکتال‌ها نوعی اشکال هندسی هستند که با قطعه‌قطعه شدن، هر قطعه از آنها شبیه نمونه‌ی اصلی می‌گردد. نمونه‌های آن در طبیعت به‌وفور یافت می‌شود مانند دانه‌های برف.
الگو‌سازی با پپتیدها
یکی از واحدهای سازنده که عموماً در ساخت فرکتال‌ها از آن استفاده می‌شود، پپتیدها
هستند. پیش از این از پپتیدهای نسبتاً بلند (شامل ۱۵ اسید آمینه) در ساخت فرکتال‌ها
استفاده می‌شده‌‌است. اخیراً دانشمندان هنگکنگی با استفاده از پپتیدهای بسیار
کوچک، موفق به ساخت فرکتال شدند. آنها با خودآرایی، دی‌‌پپتیدها را به نانومیله‌هایی
به طول کمتر از یک میکرومتر تبدیل کردند و پس از آن، این نانومیله‌ها را مجدداً
خودآرایی کرده، فرکتال‌ها را ایجاد می‌‌کنند
این افراد پس از بررسی ساز و کار تشکیل فرکتال‌ها دریافتند که بهترین واحدهای تشکیل‌‌دهنده‌ی
فرکتال، نانومیله‌هایی با طولی کمتر از ۱۰ میکرومتر هستند. در کنار این پروژه آنها
به بررسی نانوفیبرهای بلند پرداختند و در نهایت دریافتند که آنها گزینه‌های مناسبی
در ساخت فرکتال نیستند.
دکتر چاو (یکی از محققان این پروژه) می‌‌گوید: «این پروژه دیدگاه جدیدی در خصوص
ساخت فرکتال‌ها ایجاد کرده و باید تحقیقات بیشتری در این باره صورت گیرد.» به عقیده‌ی
یان هاملی (متخصص مواد نرم از دانشگاه ریدینگ)، این مقوله هنوز جای کار دارد، مثلاً
باید بررسی کرد که چرا پپتیدها نانومیله‌هایی با طول محدود را تشکیل می‌دهند.
محققان این پروژه اذعان دارند که باید تحقیقات بیشتری برای پاسخ به سؤالاتی از این
دست انجام شود. آنها تصمیم دارند به بررسی آن دسته از خواص الکترونیکی بپردازند که
گروه‌های آروماتیک درون فرکتال‌ها عامل ایجاد آن هستند.
