محققان در استرالیا برای تقویت اثرهای انگشتی که بیش از دوازده ماه از آنها گذشته است، با استفاده از نانوذرات طلا در ترکیب با پادتن‌ها روشی ابداع کرده‌اند که نتایج نویدبخشی نشان می‌دهد.
نانوذرات به آشکارسازی اثر انگشت نامرئی کمک می‌کنند
محققان در استرالیا برای تقویت اثرهای
انگشتی که بیش از دوازده ماه از آنها گذشته است، با استفاده از نانوذرات
طلا در ترکیب با پادتن‌ها روشی ابداع کرده‌اند که نتایج نویدبخشی نشان می‌دهد.
اثر انگشت که برای اولین بار در قرن نوزدهم میلادی گزارش شد، هنوز بعنوان
مدرک مهمی در تحقیقات جنائی استفاده می‌شود. بنابراین تلاش می‌شود که روش‌های
انگشت‌نگاری بهبود داده شوند. اثرهای انگشت نامرئی را می‌توان با استفاده
از عملیات‌های شیمیایی (مولکول‌های هدفی که تمایل دارند، روی اثرهای انگشت
ترسیب شوند) آشکار نمود.
زانث اسپیندلر در دانشگاه فناوری سیدنی و
همکارانش پادتن‌های پیونددهنده با اسید آمینه را به نانوذرات طلا متصل
کردند و آنها را در آشکارسازی اثرهای انگشت بکار بردند. اسیدهای آمینه در
اغلب اثرهای انگشت یافت می‌شوند. این محققان برای تقویت و تصویربردای از
این اثرها، از پادتن‌های ثانویه‌ی فلورسانتِ قرمزی استفاده کردند که به
پادتن‌های پیوندداده با این نانوذرات، می‌چسبند.
اسپیندلر می‌گوید: ایده این بود که روی ساختارهای سختی مانند نانوذرات،
پادتن‌ها بهتر توزیع خواهند شد. آنها جزئیات بیشتری به ما خواهند داد و
مقدار زیادی از پادتن‌ها روی سطح اثر انگشت قرار خواهند گرفت. موقعی که
رنگ‌دانه آلی را روی این سطح گذاشتیم، پاسخ رنگ‌دانه‌ای بسیار شفاف‌تری
بدست آمد. با این حال هنوز کاملا روشن نیست که این نانوذرات چگونه کار
می‌کنند. چنین عملکردی ممکن است که به سطح ویژه بزرگ‌شان مرتبط باشد.
این روش جدید مبتنی بر نانوذره برای بازسازی اثر انگشتی که بیش از یک هفته
قبل ایجاد شده بود، استفاده شد که بخوبی عمل کرد. با این حال روش‌های مرسوم
تقویت‌کنندگی اثر انگشت هنوز برای اثرهای انگشت تازه بهتر کار می‌کنند.
اثرهای انگشت تازه برای قابل‌حل نگه داشتن اسیدهای آمینه به انداز کافی آب
دارند و با افزودن معرف‌ها، آنها تمایل به شسته‌شدن و خارج‌شدن دارند.
اسپیندلر می‌گوید: ما دیگر روش‌ها را بررسی می‌کنیم و تلاش می‌کنیم که
اسیدهای آمینه را روی سطح نگه داریم و امیدواریم که معرفی پیدا کنیم که
برای هر اثر انگشتی با هر طول عمری کار کند.
این محققان جزئیات نتایج کار تحقیقاتی خود را در مجله‌ی Angew. Chem. Int.
Ed. منتشر کرده‌اند.
