تولید نانوورقه‌هایی برای تبدیل گرما به الکتریسیته

شکنندگی و عایق بودن از محدودیت‌ها سرامیک‌ها در تولید ادوات ترموالکتریک محسوب می‌شود. اخیرا یک تیم تحقیقاتی در دانشگاه کرنل موفق به ارائه روشی برای تولید نانوورقه‌های اکسیدی شده است. این نانوورقه‌ها رسانای الکتریکی بوده و می‌توانند تا ۱۸۰ درجه خم شوند. بنابراین گزینه مناسبی برای تولید ادوات ترموالکتریک هستند.

پژوهشگران گروه مهندسی مواد دانشگاه کرنل روش جدید برای تولید ورقه‌های
بلوری اکسیدی ارائه کردند که بسیار ارزان و زیست سازگار است. این ورقه‌ها
ضخامتی در حد چند نانومتر داشته که از خواص الکترونیکی مفید برخوردار است
بنابراین می‌توان از آنها در حوزه انرژی استفاده کرد. این پروژه به‌رهبری
ریچارد رابینسون، استادیار گروه مهندسی مواد، انجام شده است که تصویری از
آن روی جلد شماره آوریل نشریه Journal of Materials Chemistry به چاپ رسیده
است.
 
بلورهای اکسید کبالت-سدیم که ضخامتی در حدود ۲۰ نانومتر و طولی چند میلیمتری دارد
با استفاده از یک روش جدید تولید شده است که در آن از یک روش سنتز سل ژل قدیمی با
یک مرحله اعمال میدان الکتریکی استفاده می‌شود. این مرحله دوم است که موجب سنتز
پایین به بالا می‌شود و در نهایت ده‌ها هزار نانوورقه با استفاده از خودآرایی ایجاد
می‌کند.

رابینسون می‌گوید این ماده دارای خواص بسیار جالبی است، توان ترموالکتریک بالا،
هدایت الکتریک بالا، ابررسانایی و امکان استفاده به‌عنوان کاتد در باتری‌های یون
سدیم از ویژگی‌ها جالب این ماده است.

رابینسون می‌گوید مواد اکسیدی مانند فنجان‌های سرامیکی قهوه، هدایت الکتریکی ندارند
و عایق هستند. از آنجایی که این مواد رسانای الکتریکی بوده بنابراین می‌توان از
آنها در ادوات ترموالکتریک استفاده کرد تا حرارت تولید شده را به‌صورت دیگری از
انرژی تبدیل کند. اکنون که محققان موفق به تولید این نانوورقه‌ها شده‌اند، آنها
انتظار دارند که از این نانوورقه‌ها در بهبود کارایی ادوات ترموالکتریک استفاده
کنند. آنها مصمم هستند تا با این کار ادوات ترموالکتریک با کارایی بالا تولید کنند.

رابینسون می‌افزاید این نانوورقه‌ها دارای قابلیت خم شدن هستند به‌طوری که در برخی
موارد می‌توان آنها را تا ۱۸۰ درجه خم کرد. این ویژگی برای سرامیک‌ها که موادی
بسیار شکننده هستند، بسیار عجیب است.

این مواد از عناصری بسیار رایج و فراوان (سدیم، کبالت و اکسیژن) ساخته می‌شوند و
عاری از عناصر سمی نظیر تلوریم هستند. در بسیاری از ادوات ترموالکتریک استفاده از
تلوریم بسیار رایج است. محمود اکسیت و دیوید تولدو از دیگر نویسندگان مقاله مربوط
به این پروژه هستند. این کار توسط بنیاد ملی علم آمریکا و دپارتمان انرژی و مرکز
مواد انرژی کرنل مورد حمایت قرار گرفته است.