محققان آمریکایی با استفاده مواد پلیمری موفق به تولید نانوذراتی مشابه
پلاکت شدند. این نانوذرات زمان بند آمدن خون را کاهش میدهد.
نانوذرات متصل به پلاکتهای خونی میتوانند لختههایی ایجاد کند که احتمال
زنده ماندن را در اولین ساعت پس از جراحت افزایش دهد. ارین لاویک از
پژوهشگران دانشگاه کیس وسترن ویزرو و رهبر این تیم تحقیقاتی میگوید ما میدانیم
که تزریق این نانوذرات میتواند فرآیند خونریزی را به شدت کاهش دهد. با این
کار شانس زنده مانده مجروح بیشتر میشود.
محققان این پروژه پلاکتهای سنتز شدهای را ارائه کردند که به پزشکان کمک
میکند تا خونریزی مصدومان تصادفات رانندگی و همچنین قربانیان بمبگذاریها
را کاهش دهند. این داروی تزریقی فرآیند خونریزی را یا کاملا متوقف و یا به
شدت کاهش میدهد. با این کار مصدوم شانس رسیدن به بیمارستان و دریافت خون و
یا قرار گرفت تحت عمل جراحی را خواهد داشت.
لاویک درباره نتایج این پروژه خود، در نشست سالانه American Chemical
Society سخنرانی داشته است. او و همکارانش متوجه شده بودند که سربازان در
میادین نبرد شریان بند برای بستن شریان مصدوم ندارند همچنین ادوات لازم جهت
توقف خونریزی در اختیار آنها نیست. این گروه تحقیقاتی در بررسیهای خود با
این حقیقت روبرو شده بودند که جراحات حاصل تصادف موجب مرگ افرادی بین ۴ تا
۴۴ سال میشود که در این موارد خونریزی عامل اصلی مرگ است. بنابراین به
فناوری جدیدی برای غلبه بر این مشکل نیاز است از این رو آنها این پروژه را
آغاز کردند.
این نانوذرات پلاکت مانند از پلیمرهای قابل تجزیه ساخته شده است که توسط
سازمان دارو و غذای آمریکا تایید شده است. این پلاکتها قادرند مانع از
خونریزی شوند. پلاکتهای طبیعی، پس از زخمی شدن، با آزاد کردن ماده شیمیایی
موجب اتصال پلاکتها به یکدیگر و انعقاد خون میشود با استفاده از این
پلاکتها فرآیند انعقاد سریعتر رخ میدهد زیرا اتصال این پلاکتها بسیار
سریعتر اتفاق میافتد.
این دارو روی موشها تست شد نتایج نشان داد که نرخ زنده ماندن در موشهایی
که از این نانوذرات استفاده شده ۸۰ درصد بوده است. موشهایی که زخمهای
آنها تنها با محلول نمک شستشو داده شده، ۴۷ درصد شانس زنده ماندن داشتند.
پژوهشگران نشان دادند که لختههای هیبریدی که در آنها نانوذرات وجود دارد
مانند لختههای طبیعی محکم هستند.
تستهای اولیه نشان داد که پلاکتهای سنتز شده میتواند زمان بند آمدن خون
را نصف کند همچنین یک هفته بعد، هیچ اثری از بیماری در موشها دیده نمیشود.
|