محققان ژاپنی موفق به طراحی و تولید پپتید مصنوعی شدند که می‌تواند برای تولید ادوات زیست‌الکترونیک مورد استفاده قرار گیرد.
ساخت پروتئین مهندسی شده برای بخش زیست‌الکترونیک
زندگی همیشه با قوانین مولکولی خود عمل می‌کند. از بیوشیمی پشت یک سلول گرفته تا فرگشت آن و تولید اندامهای داخلی، جملگی براساس یک سری از قوانین هستند.
اما ابزارهای ما برای دستکاری بخش‌های زنده، به منظور درمان بیماری، ترمیم بافت یا جایگزین اندامهای از دست رفته، همیشه براساس یک سری از ترکیبات غیر معمول نظیر فلزات یا پلاستیک انجام می‌شود. هر چند این روش‌ها معمولاً جواب مثبت می‌دهند، اما برای اجرای آن لازم است از زبان شیمیایی دنیا زیست‌شناسی استفاده کرد.
برای ایجاد پل میان دنیای زنده و دنیای مصنوعی، باید از قوانین زیست‌شناسی استفاده کرد تا اطلاعات میان بدن ما و ادوات به راحتی مبادله شود.
اخیراً مقاله‌ای با عنوان “Bioelectronic interfaces by spontaneously organized peptides on 2D atomic single layer materials” در نشریه Scientific Reports منتشر شده است که در آن محققان مؤسسه فناوری توکیو نشان دادند که از نوعی پپتید می‌توان برای ایجاد این پل استفاده کرد.
این گروه تحقیقاتی اقدام به طراحی نوعی پپتید مصنوعی کردند که ساختاری شبیه به نانوسیم صلب داشته و از یک لایه اتمی برخوردار است. این نانوسیم زیستی می‌تواند اطلاعات مورد نظر را میان بخش زنده و دستگاه مبادله کند. این پپتید به راحتی می‌تواند زبان هر دو طرف، یعنی بخش زنده و مصنوعی را درک کند. بنابراین این فناوری برای تولید ادوات زیست الکترونیک بسیار ایده‌آل است.
ساریکایا از محققان این پروژه می‌گوید: «پرکردن فضای خالی میان این دو بخش، کلید اصلی طراحی و ساخت ادوات صلب زیست مولکولی مهندسی شده است.»
این گروه تحقیقاتی نشان دادند که چگونه می‌توان شیمی زنده را با مواد سنتزی ترکیب کرد و در نهایت خواص فتونیک، الکترونیک و فیزیکی
آن‌ها را به شکل قابل توجهی بهبود داد.
این گروه تحقیقاتی قصد دارند پپتید مهندسی شده‌ای بسازند که دارای خواص ساختاری و شیمیایی ویژه‌ای باشد.
آن‌ها در جستجوی پپتیدی هستند که قادر به برهمکنش با موادی همچون طلا، تیتانیوم و حتی استخوان و دندان باشد. تمام این‌ها پیش نیاز ساخت ادوات نوری و الکترونیکی آینده هستند که در بخش زیست‌پزشکی استفاده می‌شود.
