در مطالعه‌ای جدید که توسط محققان انجام شده، بررسی جذب فلوروکینولون (FQ) روی فولرن‌های حاوی منیزیم، کلسیم، آهن و روی انجام شد. نتایج این مطالعه نشان داد که فولرن حاوی کلسیم ممکن است یک انتخاب امیدوارکننده برای فناوری‌های حسگر زیستی در مقیاس نانو باشد.
محققان دانشگاه سوث‌وسترن فناوری میکروحباب را برای تقویت ایمنی درمانی سرطان توسعه دادند. آن‌ها اولین پلتفرم ایمونوتراپی سرطان با هدایت اولتراسوند را ایجاد کرده‌اند که عوامل محرک سیستم ایمنی را برای ایجاد ایمنی ضد تومور به صورت سیستمیک به سلول‌ها می‌رساند. این فناوری Microbubble-assi نامیده می‌شود.
پژوهشگران نشان دادند که کوبوزم‌ها (نانوساختارهای بلوری مایع که به صورت مکعبی از جنس لیپید هستند) می‌توانند برای مقابله با مقاومت آنتی‌بیوتیکی استفاده شود.
با کمک نانوحسگرهای جدید توسعه یافته توسط محققان موسسه کارولینسکا در سوئد، آفت‌کش‌ها را می‌توان در چند دقیقه روی میوه‌ها شناسایی کرد.
تیمی از محققان دانشگاه پنسیلوانیا با الهام از ساختار ماهیچه‌ها، یک راهبرد جدید نوآورانه برای ایجاد عملگرهای فیبری ارائه کردند که می‌تواند منجر به پیشرفت‌هایی در حوزه رباتیک، پروتز و لباس‌های هوشمند شود.
تیمی از محققان موسسه فناوری ماساچوست (MIT) در حال توسعه نانوذرات حامل دارو هستند که به نظر می‌رسد بیشتر از داروهایی که به تنهایی تجویز می‌شوند، وارد مغز می‌شوند. با استفاده از یک مدل بافت انسانی، که به طور دقیق سد خونی مغزی را شبیه‌سازی کند، محققان نشان دادند که این ذرات می‌توانند وارد تومورها شده و سلول‌های گلیوبلاستوما را از بین ببرند.
در مقاله‌ای که در مجله ACS Applied Nano Materials منتشر شد، رویکردی ساده، سریع و آسان برای ایجاد حسگرهای فیبر نوری مبتنی بر هیدروژل برای تشخیص اتانول ارائه شد. دستگاه‌های حسگری ساخته شده با این فناوری ممکن است برای تشخیص اتانول از راه دور و در زمان واقعی در پزشکی قانونی، مراقبت‌های بهداشتی، تولید اقلام غذایی و نوشیدنی‌ها و سایر بخش‌ها استفاده شوند.
دانشمندان روش جدیدی برای اندازه‌گیری دقیق دوپامین ابداع کردند. آن‌ها از نانولوله‌های کربنی اصلاح شده برای رصد کمی و کیفی دوپامین در سلول‌ها استفاده کردند.
حسگرهای فلورسنت، که می‌توانند برای برچسب‌گذاری و تصویربرداری از طیف گسترده‌ای از مولکول‌ها استفاده کنند، تصاویری اجمالی و منحصربه‌فرد از داخل سلول‌های زنده ارائه می‌کنند. با این حال، آن‌ها معمولاً فقط در سلول‌هایی که در ظرف آزمایشگاهی یا در بافت‌های نزدیک به سطح بدن رشد می‌کنند، قابل استفاده هستند، زیرا سیگنال‌های آن‌ها در صورت کاشت بیش از حد عمیق، از بین می‌رود. مهندسان موسسه فناوری ماساچوست (MIT) به تازگی راهی برای غلبه بر این محدودیت ارائه کرده‌اند.
پژوهشگران نشان دادند که نانوذراتی که رنگدانه‌های گیاهی را تقلید می‌کنند قادر هستند تا کارایی پنل‌های خورشیدی را بهبود دهند.