هم‌اکنون ۲۰۲ شرکت فنلاندی در حوزه‌ی علم و فناوری نانو فعالیت می‌کنند
که این میزان در مقایسه با سال ۲۰۰۴ (که تعداد شرکت‌ها ۶۱ مورد بود) بیش از سه برابر افزایش یافته‌است.
در سال ۲۰۰۸ سرمایه‌گذاران بخش خصوصی با سرمایه‌گذاری ۶/۵۶ میلیون یورویی، برای اولین بار بیشتر از بخش دولتی در این زمینه سرمایه‌گذاری کردند.
مؤسسه‌ی تحقیقات و بازار در گزارش جدید خود مواد و روش‌‌های مختلف مربوط به نانوزیست‌فناوری را به‌طور خلاصه تشریح کرده، به تجزیه و تحلیل برخی از شکل‌های فیزیکی انرژی مانند نانولیزرها پرداخته‌است. این گزارش وضعیت ۲۴۰ شرکت و بیش از ۵۰۰ سازمان فعال در این زمینه را بررسی کرده‌است.
کارگروه پیشران علم و فناوری ستاد ویژه توسعه فناوری‌نانو از اسفندماه سال ۱۳۸۳ تاکنون به افرادی که در حوزه فناوری‌نانو فعالیت علمی- پژوهشی انجام داده‌اند، مبالغی را به‌عنوان حمایت تشویقی پرداخت کرده است.
پژوهشگران دانشگاه پیام نور مرکز ابهر، طی پژوهشی موفق‌شدند نانواکسید سرب، با ساختاری مناسب برای ساخت باتری‌های سرب-اسید با طول عمر و ظرفیت بالا تهیه‌کنند.
پژوهشگران دانشگاه صنعتی اصفهان، طی پژوهشی، بیوسنسورهایی را با استفاده از نانولوله‌های کربنی چنددیواره ساخته‌اند که می‌تواند اسیدهای آمینه را درحضور یکدیگر تا حد میکرومولار شناسایی کند.
در ادامه سلسله همایش‌های دانشجویی فناوری نانو، پنجمین همایش در تاریخ ۹-۱۱ خرداد ماه ۱۳۸۸ در دانشگاه علوم پزشکی تهران برگزار خواهد شد.
بعد از اینکه صندوق توسعه منطقه‌ای اروپا مبلغ ۱۰ میلیون یورو برای حمایت از ساخت مرکز سلامت فناوری‌نانو اختصاص داد، دانشگاه Swansea در کشور ولز اعلام کرد،آماده است تا این مرکز را در این دانشگاه تاسیس کند. میزان کل اعتبار پیش‌بینی شده برای ساخت و تکمیل این مرکز ۶/۲۱ میلیون یورو پیش‌بینی شده است.
در اسفند ماه ۱۳۸۷، کارگروه منابع انسانی ستاد ویژه توسعه فناوری نانو در راستای حمایت‌های تشویقی از دستاوردهای افراد، ۲۲۴ مورد از درخواست‌های دریافت حمایت را داوری کرده است
طی پژوهشی در دانشگاه اصفهان، نانوذارت وستیت پایدار در دمای اتاق تهیه‌شد. این نانوذرات، به‌دلیل زیست‌سازگاری بالا، به‌عنوان اولین گزینه‌ی تهیه‌ی فروفلوئیدها به‌شمار می‌روند. فروفلوئیدها موادی هستند که برای تشخیص و درمان در پزشکی کاربرددارند.
محققان ایرانی با همکاری دانشگاه آبرن در آمریکا، طی یک شبیه‌سازی عددی، نشان‌دادند که افزودن نانوذرات به محلول‌هایی که قابلیت تغییر حالت دارند، موجب افزایش رسانایی حرارتی و همچنین کاهش گرمای نهان ذوب آنها می‌شود.