روکش‌های جدید ضد میکروبی با استفاده از نانولوله‌های کربنی

محققان دانشگاه آلاباما موفق به ساخت نوعی ماده چندکاره زیست تقلید ویژه از نانولوله‌های کربنی DNA و لیزوزیم ها شده‌اند که دارای کاربردهای مکانیکی گسترده ای بوده و خاصیت ضد میکروبی طولانی مدت دارند.

تقاضا برای روکش‌های جدید ضد میکروبی به‌سرعت در حال رشد است تنها در ایالات متحده
پیش‌بینی می‌شود بازار این محصولات از ۱۷۵ میلیون دلار در سال ۲۰۰۵ به ۵۵۰ میلیون
دلار در سال ۲۰۱۲ افزایش یابد. این تقاضا به‌خاطر نیاز شدید بیمارستان‌ها به کاهش
عفونت‌ها، تشدید شده است. با افزایش نگرانی‌ها در خصوص نقش سطوح آلوده در گسترش
عفونتهایی مانند SARS و MRSA ، استفاده از سطوح با خاصیت ضد میکروبی در مکان‌هایی
مانند محل‌های عمومی ، مدارس و حمل و نقل عمومی رایج شده است. از آن جا که بسیاری
از روکش‌های ضدباکتری مواد ضد باکتری خود را در طی زمان آزاد می سازند از این رو
خاصیت ضد باکتری خود را به تدریج از دست می‌دهند.

محققان موفق به ساخت نوعی ماده چندکاره زیست تقلید ویژه از نانولوله‌های کربنی DNA
و لیزوزیم‌ها شده‌اند که دارای کاربردهای مکانیکی گسترده‌ای بوده و خاصیت ضد
میکروبی طولانی مدت عالی دارند.

به گفته یکی از محققان ، آنها روشی را برای ساخت روکش ها ابداع کرده‌اند که در آن
خواص ضد میکروبی لیزوزیم‌ها و خواص مکانیکی قدرتمند نانولوله‌های کربنی تلفیق
می‌شوند. برخلاف بسیاری از مواد ضد باکتری لیزوزیم ها مواد طبیعی بوده که در سفیده
تخم مرغ و اشک چشم یافت می‌شوند. در حقیقت حتی از آن در ساخت برخی دهان‌شویه‌ها نیز
استفاده می‌شود. با این حال لیزوزیم به تنهایی از لحاظ مکانیکی استحکام ندارد و
تراکم آنها کم است با تولید لایه‌ای که در آن نانو‌لوله‌ها و لیزوزیم ها قرار
می‌گیرند از فواید هر دو استفاده می‌شود.

محققان دانشگاه آلاباما این کار را از طریق روند رسوب لایه به لایه انجام دادند این
کار امکان کنترل ضخامت و قرارگیری فضایی نانولوله‌ها را به‌دقت ممکن می سازد. این
افراد خاصیت ضد میکروبی روکش را از طریق دو روش استاندارد ارزیابی بر میکروکوکوس
لیزودیکتیکوس و استافیلوکوک طلایی بررسی کردند. بررسی‌ها به کمک میکروسکوپ SEM نشان
داد که تعداد بسیار بیشتری باکتری به سطوح بدون روکش در مقایسه با سطوح روکش دار
متصل گردیده‌اند. علاوه بر آن مشخص گردید که خواص ضد باکتری مربوط به حضور
لیزوزیم‌ها و نه نانولوله‌های کربنی است.

نتایج این مطالعه در شماره می مجله Nano letters منتشر شده است.