پژوهشگران ایرانی، خواص نانومیله‌های طلا را به عنوان حامل رادیوداروها مورد ارزیابی قرار دادند. این نانومیله‌ها که دارای پوشش پلیمری هستند و با ایزوتوپ ید نشاندار شده‌اند، در مقابل سیستم دفاعی بدن مقاوم بوده و تا مدت زمان زیادی در جریان خون باقی خواهند ماند.
تولید حامل رادیوداروها از نانومیله‌های طلا
پژوهشگران ایرانی، خواص نانومیله‌های طلا را به عنوان حامل رادیوداروها مورد ارزیابی قرار دادند. این نانومیله‌ها که دارای پوشش پلیمری هستند و با ایزوتوپ ید نشاندار شده‌اند، در مقابل سیستم دفاعی بدن مقاوم بوده و تا مدت زمان زیادی در جریان خون باقی خواهند ماند.
به گفته دکتر سوده سادات سجادی، عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فنون هسته‌ای، خواص منحصربفرد نانومیله‌های طلا نظیر سهولت تولید، خواص نوری و زیست سازگاری، آن‌ها را تبدیل به گزینه مناسبی جهت کاربرد در تصویربرداری‌های مولکولی و حمل داروها می‌کند. در این کار نانوحامل‌هایی از جنس نانومیله‌های طلا با پوشش پلیمر پلی‌اتیلن‌گلیکول (PEG) و نشاندار شده با ایزوتوپ ید ۱۳۱ تولید و توزیع بافتی آن در بدن مورد مطالعه قرار گرفت. این محصول در صنایع پزشکی به ویژه تصویربرداری درون بدن موجود زنده و درمان بیماری‌هایی نظیر تومورها قابل کاربرد خواهد بود.
نتایج حاکی از آن بود که این نانوحامل تا مدت زمان زیادی از دفع توسط سیستم دفاعی کبد، طحال و مغز استخوان در امان مانده و نسبت به نانوساختارهای دیگر به مدت بیشتری در جریان خون و بافت‌های مرتبط با آن، از قبیل قلب و ریه، باقی می‌ماند.
نانومیله‌های اصلاح شده در این طرح، بدون نیاز به هیچ گروه عاملی با ید ۱۳۱ نشاندار می‌شوند که از مزیت‌های دیگر این محصول به شمار می‌رود. دلیل این امر میل ترکیبی بالای ید در اتصال با سطح نانومیله‌های طلاست.
با توجه به در دسترس بودن روش‌های بسیار حساس برای ردیابی رادیوایزوتوپ‌ها با پوشش نانوذرات در بدن انتظار می‌رود با ترکیب نانومیله‌ها با ایزوتوپ ید ۱۳۱، که عمدتاً برای تصویربرداری و درمان بیماری‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد، منجر به ایجاد و توسعه سیستم‌های درمانی و تصویربرداری هدفمند شود. علاوه‌بر‌این وجود همزمان ویژگی قدرت درمانی تابشی و فوتوگرمایی در این محصول، آن را تبدیل به گزینه مناسبی به عنوان یک عامل درمانی مفید می‌سازد.
طبق گفته‌های سجادی، این محققان هم اکنون به دنبال تولید نانوذرات طلا با شکل‌ها و اندازه‌های مختلف و نشاندارسازی آن‌ها با دیگر رادیونوکلوئیدها و و ارزیابی توزیع بافتی نانوذرات نشاندار شده هستند.
وی در ادامه افزود: «نانومیله‌های طلا تقریباً خنثی هستند، در حالیکه نانوذرات کروی دارای بار منفی هستند. بار منفی و نیز نوع ساختار، موجب تجمع کمتر نانوذرات کروی نسبت به نانومیله‌ها درتومورها می‌شود. از طرف دیگر نانوذرات و ساختارهای ماکرومولکولی که بار منفی دارند به سرعت از جریان خون زدوده می‌شود. بنابراین، نانومیله‌های طلا با ترکیب ویژگی‌های زمان گردش در خون طولانی و نفوذپذیری بالاتر در مکان تومور، گزینه مناسبی جهت انجام آزمایش‌های تشخیص تومور هستند. از طرفی، با اصلاح سطح نانومیله‌های طلا به کمک PEG، شناسایی و جذب آن‌ها توسط سیستم دفاعی به تأخیر افتاده و مشخصات توزیع بافتی و نحوه زدودگی این نانوساختارها از جریان خون، تغییر می‌کند.»
نتایج این پژوهش که به دست دکتر سجادی، نجمیه اسکندری و همکارانشان انجام شده است، در مجله Journal of Labelled Compounds and Radiopharmaceuticals (جلد ۵۶، ماه دسامبر، سال ۲۰۱۲، صفحات ۱۲ الی ۱۶) منتشر شده است.
