محققان با استفاده از نوعی پپتید بسیار کوچک، موفق به ساخت نانوحسگری شدند که می‌تواند حالت کششی الیاف فیبرونستین را در بدن شناسایی کند.
ساخت نانوزیست‌حسگری برای سنجش حالت کشش الیاف
باکتری‌ها می‌توانند با استفاده از نوعی نانوچسب، خود را به الیاف بافت‌ها بچسبانند. ساز و کار این روش چند سال قبل مورد توجه محققان قرار گرفت و تحقیقاتی توسط یک تیم در ETH سوئیس روی این فرآیند انجام شد. این گروه با شبیه‌سازی نشان دادند که چگونه نانوچسب باکتری به محل مورد نظر در بافت می‌چسبد. این نانوچسب نوعی رشته‌ی پپتیدی است که چند نقطه اتصال روی خود دارد.
بررسی‌های این پروژه نشان داد که اگر الیاف فیبرونستین با اعمال نیرویی کشیده شود، فاصله میان نقطه اتصال روی فیبرونستین به میزان زیادی کشیده می‌شود. این نتیجه‌ی جالب منجر به پرداخت ایده‌ی ساخت نانوحسگری برای شناسایی حالت کشش الیاف فیبرونستین شد.
البته اطلاعات کمی درباره حالت کششی این الیاف و همچنین دانش اندکی درباره‌ی روش‌های مناسب اندازه‌گیری نیروی کم وارد شده به الیاف وجود دارد.
یولا ووگل و همکارانش با استفاده از نتایج این شبیه‌سازی اقدام به ساخت نانوحسگری کردند. آنها پپتید باکتریایی ساختند که می‌تواند حالت کششی را در بافت فیبرونستین تشخیص دهد. چنین پپتیدی می‌تواند برای مقاصد تشخیص و درمان استفاده شود.
این نانوحسگر برای مطالعه‌ی بافت تومور سرطانی در مدل‌های حیوانی مورد استفاده قرار گرفت و نتایج مثبتی به‌دست آمد. از آنجایی که این پپتید تنها به الیاف کشیده نشده متصل می‌شود، نتایج ارائه شده تنها به الیاف بافت تومور مربوط می‌شود.
برای سنجش این که آیا پپتید تنها به الیاف کشیده نشده متصل می‌شود، محققان سلول‌هایی را در محیط آزمایشگاهی کشت دادند. یک نانوپیمایشگر نوری نیز در این محیط قرار داده شد که تنها قابل استفاده در این محیط کشت است. این نانوپیمایشگر به‌گونه‌ای طراحی شده که با تغییر رنگ، حالت کششی الیاف را نشان می‌دهد. محققان این پروژه با استفاده از فلوروفور، پپتیدها را برچسب زدند تا اتصال آنها را در محیط کشت نمایش دهند.
محققان امیدوارند که از این فناوری برای تولید ابزار تشخیصی استفاده کنند. این پپتید بسیار کوچکتر از آنتی‌بادی‌های بدن است؛ بنابراین نفوذ بهتری در بافت‌ها دارد.
نتایج این پروژه در نشریه Nature Communications به چاپ رسیده است.
