پیشرفت‌های اخیر در فناوری نانو راه‌های جدیدی را در زمینه درمان هدفمند سرطان باز کرده است. یکی از این پیشرفت‌ها طراحی و ساخت نوعی نانوذرات پروتئینی است که از آلبومین سرم گاوی (BSA) به دست آمده است. این نانوذرات با نوعی داروی شیمی‌درمانی موسوم به EVO پر می‌شوند تا به عنوان دارو برای مقابله با سرطان استفاده شود.
محققان یک لایه محافظ جدید برای افزایش طول عمر و کارآیی کاتالیزورهای طلا ایجاد کرده‌اند که می‌تواند برای کاربردهای صنعتی مناسب باشد. این گروه نشان داد که با استفاده از یک پوشش محافظ، می‌توان مقاومت نانوذرات طلا را افزایش داد.
با ترکیب نانوحفره و نانوذرات طلا، محققان روشی برای شناسایی زودهنگام بیماری سرطان ارائه کردند که دقت بالایی دارد.
از زمان شیوع ویروس کرونا، مردم به دیدن لایه‌های ضد ویروسی روی دکمه‌های آسانسور و دستگیره‌ها عادت کرده‌اند، اما این فیلم‌های ضدویروس که حاوی ذرات فلزی است، به گونه‌ای طراحی شده‌اند که ذرات موثر روی فیلم قرار داده می‌شوند. به دلیل نوع فرآیند تولید، ذرات فلزی که روی فیلم پلیمری قرار داده می‌شوند، سهم کمی از کل ذرات دارند در نتیجه، برخلاف تصور رایج، این فیلم ها هنگام تماس با دست، محافظت ضد ویروسی قابل توجهی ارائه نمی‌دهند.
محققان با استفاده از دوربین جدیدی که ساخته‌اند، گامی در مسیر توسعه روش‌های تصویربرداری جدید برداشتند که می‌توان از آن در طیف وسیعی از کاربردها از تشخیص سرطان تا جلوگیری از جعل اسناد استفاده کرد.
محققان موسسه فناوری ماساچوست (MIT) با همکاری چند مرکز تحقیقاتی دیگر، نانوذراتی را طراحی کردند که شبیه به ویروس بوده و می‌توان از آن برای تولید واکسن استفاده کرد. این نانوذرات برای ایجاد پاسخ ایمنی برعلیه ویروس کرونا مورد استفاده قرار گرفت.
محققان در جورجیاتک نشان دادند که می‌توان نانوذرات فلزی را بسیار سریع‌تر و ارزان‌تر روی سطح چاپ کرد. آن‌ها برای این کار از LEDهای سوپرلومینسانس به جای لیزرهای فمتوثانیه استفاده کردند.
با امضاء قراردادی میان دو شرکت، قرار است از توانمندی یکدیگر برای شناسایی نانوذراتی استفاده شود که برای تولید داروهای مربوط به مشکلات خودایمنی مناسب هستند.
لیپوزومال، نانوذرات پروتئینی، نانوبلور، مایسل، نانوذرات پلیمری و معدنی و کونژوگه پروتئین-دارو از جمله پلتفرم‌های مهمی هستند که در داخل کشور برای تولید نانودارو از آن‌ها استفاده می‌شود.
مغز را به عنوان یک برج کنترل ترافیک هوایی تصور کنید که بر عملیات حیاتی و پیچیده «فرودگاه» بدن نظارت دارد. وجود این برج، برای هماهنگ کردن جریان بی‌وقفه سیگنال‌های عصبی ضروری است و توسط یک لایه بسیار پیچیده محافظت می‌شود که مانند تیم امنیتی فرودگاه عمل می‌کند و با پشتکار و دقت همه چیز را بررسی می‌کند و به بدن اطمینان می‌دهد که هیچ مزاحم ناخواسته‌ای کار حیاتی داخل مغز را مختل نمی‌کند.