پایش آلودگی هوا در آستانه یک چرخش فناورانه جدی است؛ تغییری که نه از مسیر سیاستگذاریهای کلاسیک، بلکه از دل نانوساختارهایی میآید که میتوانند ردّ آلایندهها را در مقیاسی نزدیک به یکدرمیلیارد دنبال کنند. توسعه حسگرهای گازی و شیمیایی مبتنی بر فناوری نانو باعث شده تشخیص ترکیبات خطرناک، یونهای فلزی، گازهای سمی و VOCها با دقتی انجام شود که تا چند سال پیش فقط در مقالات علمی دیده میشد. این نسل تازه از حسگرها، که بر پایه نانوذرات فلزی، اکسیدهای فلزی نانوبلوری، نانولولههای کربنی و پلیمرهای رسانا ساخته میشود، کوچک، کممصرف و قابلادغام با زیرساختهای شهری و ابزارهای هوشمند هستند. همزمان، موجی از سرمایهگذاری جهانی و رقابت شرکتهای بزرگ، بازار نانوحسگرها را تا مرز میلیاردها دلار رسانده و آن را به یکی از عناصر کلیدی مدیریت آلودگی هوا در دهه آینده تبدیل کرده است.
