پایگاه خبری فناوری نانو ایرانآرشیو اخبار و مطالب - پایگاه خبری فناوری نانو ایران

اندازه نانوحباب‌ها به این نانوساختارها اجازه می‌دهد تا از مویرگ‌های خونی و همچنین سدخونی مغز (BBB) عبور کرده و انتقال دارو را به مغز تسهیل کنند. از این رو نانوحباب‌ها یکی از گزینه‌های مناسب برای استفاده در بخش پزشکی هستند. یک تیم تحقیقاتی از استرالیا مقاله‌ای مروری برای بررسی کاربردهای نانوحباب در بخش زیست‌پزشکی منتشر کرده است.

یافته‌های اخیر نشان می‌دهد که شکل نانویی داروی سیلیمارین (Silymarin) می‌تواند روی محافظت از کلیه در برابر آلومینیوم تاثیرگذار باشد. سیلیمارین یک عصاره گیاهی بوده که به عنوان ماده دارویی به کار می‌رود.

تصور کنید که یک دستگاه بیوالکترونیک کوچک در زیر پوست شما کاشته شده است که می‌تواند به طور مداوم علائم حیاتی شما را کنترل کند، داروها را به طور دقیق تحویل دهد یا حتی عضلات و اعصاب شما را برای درمان شرایط مختلف تحریک کند. حال تصور کنید پس از یک دوره از پیش برنامه‌ریزی شده، این دستگاه به سادگی حل شود، ماموریت آن کامل شود و هیچ اثری در بدن شما باقی نماند. بدون نیاز به جراحی برای بیرون کشیدن آن، بدون خطر عوارض طولانی مدت، این ابزار قادر خواهد بود تا مشکل بیمار را رفع کند و فقط به صورت موقت در بدن بماند.

محققان با استفاده از سلول‌های بدن بیمار، نوعی نانوذرات حاوی پوشش ساختند که شبیه به سلول خود بیمار بوده و در نتیجه به راحتی در بدن جابه‌جا می‌شوند بدون این که سیستم ایمنی آن‌ها را دشمن فرض کند. این نانوذرات از داروی شیمی‌درمانی پر شده و به صورت هدفمند وارد سلول سرطان ریه می‌شوند.

با استفاده از نانوحباب‌هایی موسوم به اگزوزم، یک سامانه استنشاقی برای حمل داروی ضدسرطان ریه ساخته شده که روی موش‌های آزمایشگاهی نتایج امیدوارکننده‌ای به دنبال داشته است.

با استفاده از یک روش سنتز زیستی، محققان نانوذرات کلاژنی تولید کردند که امکان حمل دارو را دارد. این نانوذرات خاصیت ضداکسیدان داشته و روی سلول‌های سرطانی اثرگذار هستند.

محققان با استفاده از نانوذرات سیلیس، نانوحاملی ساختند که حاوی نوعی آنتی‌بیوتیک بوده و به صورت استنشاقی استفاده می‌شود.