قرار است یک کاتالیست سبز در فرآیندهای صنعتی استفاده شود، کاتالیستی که نیاز به سوخت‌های احتراقی را کم کرده و به صنعت کمک می‌کند نور خورشید را جایگزین سوخت فسیلی کند. این کاتالیست جدید یک کمپلکس آنتن-راکتور است، در واقع ترکیبی از نانوذره پلاسمونیک جمع‌کننده نور (آنتن) و نانوذرات کاتالیزور سنتی کوچکتر (راکتور) است. فناوری فوتوکاتالیستی سیزیجی پلاسمونیکس نور را جایگزین گرما می‌کند تا از این منبع برای واکنش‌‌های شیمیایی استفاده کند.
نانوالکترودهایی ساخته شده که می‌تواند با دقت بیشتری نورون‌ها را تحریک کرده و نتایج درمانی بهتری ارائه دهند. این نانوالکترودها کم‌تر تهاجمی بوده و اثرات منفی جانبی در آنها به کمینه مقدار ممکن رسیده است.
فناوری توسعه یافته در دانشگاه رایس توسط یک شرکت صنعتی به کار گرفته خواهد شد تا پلاستیک‌ها را به نانومواد باارزش تبدیل کند.
با وارد کردن نوعی نانومواد در بافت چوب، محققان چوبی ساختند که هم استحکام بالاتری دارد و هم امکان جذب دی‌اکسیدکربن از اتمسفر را داراست.
دانشمندان نشان می‌دهند که مته‌های نانویی فعال شده با نور می‌توانند قارچ‌های بیماری‌زا را از بین ببرند. تخمین زده می‌شود ۷۰ درصد از این عفونت پاهای ورزشکاران به لطف مته‌های نانویی فعال شده توسط نور مرئی به سادگی قابل رفع شدن باشد.
دانشمندان یک راه‌حل جدید برای باتری خودروهای الکتریکی را با موفقیت مورد آزمایش قرار دادند. آزمایش مقدماتی این ترکیب حالت جامد پس از ۴۰۰ چرخه شارژ/دشارژ هیچ تخریبی را نشان نداد.
نظریه‌پردازان دانشگاه رایس معتقداند که «رژیم غذایی» سفت و سخت، می‌تواند منجر به تولید نانولوله‌های کربنی تک تقارنی شود! مانند زرافه‌ای که روی یک درخت بلند به سمت برگ‌ها گردن دراز می‌کند، ساختن نانولوله‌های کربنی با ویژگی‌های خاص در شرایطی که محدودیت‌هایی در فرآیند رشد اعمال شود، قابل انجام است.
شرکت سیزیگس پلاسمونیکس (Syzygy Plasmonics) با دریافت لیسانس فناوری تبدیل گاز سولفید هیدروژن به مواد با ارزش با کمک نانوکاتالیست، به دنبال تجاریسازی این فناوری است.
دانشمندان پس از نفوذ در مغز مگس‌ها، با استفاده از نانوذرات و بیان پروتئین، حرکت مگس‌ها را کنترل کردند. آنها به دنبال پیاده‌سازی این فناوری روی انسان هستند.
مهندسان شیمی دانشگاه رایس کاتالیزور نوری ارائه کردند که به سرعت اسید پرفلوروکتانوئیک (PFOA)، یکی از مشکل‌سازترین آلاینده‌های شیمیایی جهان، را تجزیه می‌کند. این کار با استفاده از نوعی نانوکامپوزیت انجام می‌شود.