گسترش آلودگیهای شیمیایی و میکروبی در آب و مواد غذایی، سالهاست یکی از تهدیدهای جدی سلامت عمومی در جهان به شمار میرود؛ تهدیدی که با توسعه صنایع غذایی، افزایش پسابها و پیچیدهتر شدن زنجیرههای تولید و توزیع، ابعاد آن گستردهتر شده است. پژوهشگران دانشگاه علوم پزشکی تبریز در همکاری با دانشگاه ارومیه، دانشگاه موناش و مرکز ساختافزارهای نانویی ملبورن، در یک مرور جامع به بررسی نسل تازهای از حسگرها پرداختهاند که بر پایه نانومواد مزوپور سیلیکا با خاصیت مغناطیسی (MMSNMs) توسعه یافتهاند. این حسگرهای نوظهور به دلیل ساختار نانومتری، مزوپورهای منظم و هستههای مغناطیسی، توانایی شناسایی سریع آلایندهها و جداسازی آنها را همزمان فراهم میکنند؛ قابلیتی که میتواند آینده پایش و تصفیه آب و مواد غذایی را متحول کند. این مطالعه با مرور پیشرفتهای فناورانه، چالشها و مسیرهای آینده، تصویری دقیق از نقش فناورینانو در تضمین ایمنی غذایی و آبی ارائه میدهد.
