یکی از امیدوارکننده‌ترین راه‌ها در درمان سرطان، بازیابی توانایی سیستم ایمنی بدن برای شناسایی و حمله به سلول‌های سرطانی است. تیمی از شیمی‌دانان و زیست‌شناسان دانشگاه شیکاگو دستگاه کوچکی ساخته‌اند که می‌تواند سلول‌های تومور را شناسایی کرده و آنها را مجبور کند تا خود را به سلول‌های ایمنی در حال گشت‌زنی نشان دهند. در آزمایش روی موش‌‌ها، استفاده از این فناوری منجر به پسرفت تومور شد.
محاسبات با کمک DNA امکانات پیشرفته‌ای برای ذخیره‌سازی اطلاعات و محاسبات در مقیاس بزرگ در سطح نانو نشان داده است. با این حال، محاسبات پیچیده نیاز به اجزای پایدارتر و یک پلتفرم موثرتر دارد. برای رفع این مانع، تحقیقات جدیدی در مجله ACS Applied Materials and Interfaces منتشر شده است.
با استفاده از دستگاه توالی‌یابی DNA مبتنی بر نانوحفره شرکت اکسفورد نانوپور تکنولوژیز، محققان دانشگاه استنفورد رهیافت جدید برای شناسایی سریع بیماری‌های ژنتیکی ارائه کردند.
شرکت بیم‌تراپیوتیکس (Beam therapeutics) با همکاری شرکت فایزر (Pfizer) قرار است روی توسعه فناوری ویرایش دائمی ژن کار کنند. فایزر ۳۰۰ میلیون دلار در این شرکت نوپا سرمایه‌گذاری کرده است.
محققان موسسه علوم و فناوری دانشگاه اوکیناوا (OIST) از رشته‌های میکروسکوپی DNA برای ایجاد آرایش در مجموعه بلوک‌های ژلی که با چشم غیرمسلح قابل رویت هستند، استفاده کرده‌اند. محققان در مقاله‌ای که به تازگی منتشر کردند نشان دادند که بلوک‌های هیدروژل، که طول آنها تا ۲ میلی‌متر می‌رسند و حاوی DNA روی سطح خود هستند، در حدود ۱۵ دقیقه بعد از این که در یک محلول وارد می‌شوند، خودآرایی می‌دهند.
با همکاری دانشگاه استنفورد و شرکت آکسفورد نانوپور تکنولوژیز (Oxford Nanopore Technologie) سریع‌ترین توالی‌یابی DNA با استفاده از نانوحفره انجام شد.
محققان نشان دادند که می‌توان از نوعی نانوذرات برای ارسال ویراستار ژن به سلول‌های آندوتلیال استفاده کرد. با این کار درمان بیماری‌های قلبی و عروقی تسهیل می‌شود.
محققان یک کنسرسیوم اروپایی قصد دارند در قالب یک برنامه تحقیقاتی مشترک روی استفاده از DNA و نانوذرات به منظور ذخیره‌سازی فشرده‌تر اطلاعات کار کنند.
به تازگی مقاله‌ای با عنوان «هیدروژل‌های دی‌ان‌ای کپسول‌مانند با الگوهای تشکیل‌شده از طریق جداسازی فاز جانبی نانوساختارهای DNA» در نشریه JACS Au به چاپ رسیده که در آن محققان نشان دادند که می‌توان با دستکاری ساختار DNA، ترکیباتی کپسول مانند تولید نمود که قابل استفاده در مطالعات سیستم‌های مولکولی مصنوعی هستند.
بیچلین انجین و تیمی از دانشمندان در مرکز تحقیقات مایکروسافت و علوم و مهندسی کامپیوتر در دانشگاه واشنگتن، اولین ذخیره‌کننده DNA در مقیاس نانو را توسعه دادند. این تیم قصد داشت دانسیته نگارش DNA را به ۲۵ در ۱۰۶ توالی در سانتی‌متر مربع کاهش دهد که ظرفیت ذخیره‌سازی در مقایسه با آرایه‌های سنتز DNA رایج بهبود یافته است. دانشمندان با موفقیت پیامی را در DNA نوشتند و رمزگشایی کردند تا یک سیستم ذخیره سازی داده‌های DNA عملی ایجاد کنند. نتایج این پروژه در قالب مقاله‌ای در Science Advances منتشر شده است.