تحقیقات پروفسور امید فرخ‌زاد دانشمند و پزشک ایرانی مقیم آمریکا به توسعه نانوداروهای و نانوذره‌ها در حد استفاده بالینی موثر بر درمان بیماری سرطان و ساخت ذرات نانویی برای دارورسانی به عضو هدف انجامید و برای این دستاورد برگزیده پنجمین دوره جایزه مصطفی (ص) شد.
شرکت ونچرلب (Venture Lab) با حمایت از شرکت نوپای آر‌ان‌ای نانوتراپیوتیکس (RNA Nanotherapeutics) قصد دارد تا مسیر درمان سرطان پستان را تغییر دهد. نانوفناوری RNA به مدد تحقیقات شیائوتینگ ژانگ و گلادیس اشتراوس در دانشگاه سینسیناتی این مسیر را هموارتر می‌کند.
کنسرواکس (CancerVAX)، از شرکت‌های توسعه‌دهنده روش‌های درمان سرطان و ایمنی درمانی که از سیستم ایمنی بدن برای مقابله با سرطان استفاده می‌کند، اعلام کرد با همکاری یک تیم تحقیقاتی از دانشگاه کالیفرنیا (UCLA) پلت‌فرم T-Cell گیرنده آنتی‌ژن (CAR) را توسعه داده است.
دانشمندان انستیتوی علوم هند (IISC) رویکرد جدیدی را برای شناسایی و از بین بردن سلول‌های سرطانی به ویژه آنهایی که توده تومور جامد تشکیل می‌دهند، ارائه داده‌اند. آنها نانوذرات هیبریدی ساخته شده از سولفید طلا و مس ایجاد کرده‌اند که می‌تواند سلول‌های سرطانی را با استفاده از گرما از بین ببرد و تشخیص آنها را با استفاده از امواج صوتی امکان‌پذیر کند.
با همکاری دانشگاه دیکین و دانشگاه موناش و شرکت یوالواک (ULVAC) قرار است از تزریق با سوزن‌های نانویی برای درمان سرطان استفاده شود.
یک گروه تحقیقاتی از مؤسسه علوم و فناوری پیشرفته ژاپن (JAIST) نانوذرات فلز مایع (LM) قابل فعال‌سازی با نور را برای تشخیص و درمان سرطان از طریق فوتوایمونوتراپی توسعه دادند. این نانوذرات فلز مایع می‌توانند سلول‌های سرطانی را هدف قرار داده و از بین ببرند و همچنین می‌توانند با فلورسنت برچسب‌گذاری شوند تا به عنوان گزارشگر برای شناسایی و حذف تومورها در داخل بدن عمل کنند.
آلپاکا نوعی لاما است که در آمریکای جنوبی یافت می‌شود. محققان نشان دادند که آنتی‌بادی‌های موجود در بدن این نوع لاما می‌تواند برای مقابله با سرطان استفاده شود.
محققان نشان دادند که با RNA درمانی، به گونه‌ای که این ترکیبات درون نانوذرات لیپیدی قرار داده شده باشند، می‌توان سرطان را در موش‌ها کنترل کرد. آنها برای کارآزمایی بالینی روی انسان برنامه‌ریزی می‌کنند.
«طراحی و ساخت زیست‌حسگر نوری میکروفلوئیدی برای تشخیص زودهنگام سرطان پروستات» عنوان طرح مونا سروش است که در قالب رساله دکتری و با راهنمایی هدایت الله قورچیان به انجام رسانده است.
برخلاف کبد و پوست، جایی که سلول‌ها برای ایجاد سلول‌های جدید و بازسازی اندام تقسیم می‌شوند، سلول‌های لوله‌های پروگزیمال کلیه از نظر میتوزی ساکن هستند و برای ایجاد سلول‌های جدید تقسیم نمی‌شوند. دکتر جی ژنگ، استاد شیمی و بیوشیمی می‌گوید: «در مورد آسیب یا بیماری خفیف، سلول‌های کلیه قابلیت ترمیم محدودی دارند و سلول‌های بنیادی در کلیه می‌توانند سلول‌های کلیوی جدید را تشکیل دهند، آن هم فقط تا حدی.»