از آغاز تولید انبوه پلاستیک‌ها در دهه ۱۹۵۰، میلیون‌ها تن زباله پلاستیکی وارد محیط‌های آبی شده‌اند. این مواد با گذر زمان به ذرات میکروسکوپی و در نهایت به نانوذراتی با ابعاد کمتر از ۱۰۰ نانومتر تجزیه می‌شوند. در این مقیاس، نسبت سطح به حجم افزایش یافته و تعامل این ذرات با ترکیبات محیطی تغییرات قابل‌توجهی پیدا می‌کند. ازاین‌رو، سرنوشت نانوپلاستیک‌ها در اکوسیستم‌های آبی به یکی از حوزه‌های کلیدی پژوهش‌های محیط‌زیستی تبدیل شده است. یکی از پرسش‌های بنیادین در این حوزه، چگونگی اتصال نانوپلاستیک‌ها به مواد آلی طبیعی (NOM) است.
