معمولاً دو ویژگی در یک ماده با هم وجود ندارند، سفتی و قابلیت جذب ارتعاشات دو ویژگی است که با هم در یک ماده دیده نمی‌شود. بنابراین می‌توان گفت که چیزی یا سفت است یا می‌تواند ارتعاشات را به خوبی جذب کند اما به ندرت هر دو در یکجا دیده شود.
ماده‌ای ساخته شد که هم سفت است و هم قابلیت جذب ارتعاش آن بالاست
با این حال، اگر بتوانیم موادی را که ارتعاشات را جذب می‌کند اما در عین حال سفت و سخت باشد، بسازیم، از آن می‌توان در طراحی در مقیاس نانو گرفته تا مهندسی هوافضا استفاده کرد.
تیمی از محققان دانشگاه آمستردام راهی برای ایجاد موادی پیدا کرده‌‌اند که سفت و سخت هستند، اما در جذب ارتعاشات نیز خوب هستند و به همان اندازه می‌توانند بسیار سبک باشد.
دیوید دایکسترا، نویسنده اصلی مقاله مربوطبه این پروژه می‌گوید: «ما فهمیدیم که این ترفند استفاده از موادی است که مانند ورق‌های فلزی نازک استفاده می‌شود. هنگامی که به روشی هوشمندانه کنار هم قرار می‌گیرند، سازه‌ی ساخته شده از چنین ورق‌هایی مستحکم بوده و در عین حال جذب‌کننده‌های بزرگی نیز هستند. آنها سختی‌های ماده‌ای که از آن ساخته شده‌اند را نیز حفظ می‌کنند. علاوه بر این ورق‌ها نیازی به ضخیم بودن ندارند، بنابراین می‌توان مواد را نسبتاً سبک نگه داشت.»
محققان به طور کامل خواص این مواد جمع شده را بررسی کردند و دریافتند که همه آنها این ترکیب جادویی از سختی و توانایی از بین بردن ارتعاشات را نشان می‌دهند. از آنجا که مواد شناخته شده، این ترکیب مورد نظر از خواص را ندارند، این مواد جدید آزمایشگاهی (یا شبه‌مواد) دارای طیف بسیار گسترده‌ای از کاربردهای بالقوه هستند.
کاربردهای احتمالی این مواد از هوافضا و خودروسازی گرفته تا میکروسکوپ و نانولیتوگرافی است. دیوید دایکسترا می‌گوید: «انسان‌ها دوست دارند چیزهایی کوچک و بزرگ را بسازند و ما تقریباً همیشه می‌خواهیم این سازه‌ها سبک باشند. اگر این کار با موادی انجام می‌شود که هم در جذب شوک خوب باشند و هم از سختی بالایی برخوردار باشند، برای کاربرد آنها هیچ انتهایی وجود ندارد.»
