محققان استرالیایی نشان دادند که با استفاده از نانوذرات لیپیدی، رهایش مُسکن در بدن به آرامی صورت گرفته و اثر مسکن در بدن دو برابر بیشتر می‌شود.
با مُسکن‌های قبلی، دو برابر بیشتر تسکین درد را تجربه کنید
بیشتر روش‌های درمانی مبتنی بر نانوذرات در بیماران سرطانی مورد استفاده قرار می‌گیرد، اما شواهد زیادی وجود دارد که نشان می‌دهد نانوذرات می‌توانند برای بهبود درد مزمن استفاده شوند.
دکتر نیکلاس ولدویس، محقق دانشگاه موناش، در نشست علمی سالانه انجمن درد استرالیا در داروین گفت: «زیست‌شناسی جدید به سادگی با کار با نانومواد آمیخته شده است و این موضوع ممکن است به زودی به گزینه‌های جدیدی داروهای تسکین‌دهنده درد برسد.»
وی گفت: «همه ما با این مسیر آشنا هستیم که یک دارو برای رسیدن به بازار باید آزمایش‌های برنامه‌ریزی شده و کارآزمایی‌های بالینی را انجام دهد. این مسیر بسیار چالش‌برانگیز است، به ویژه برای داروهای ضددرد. شرکت‌های داروسازی نسبت به قبل تمایل کمتری به سمت داروی مسکن دارد و این موضوع به دلیل مسائل و مشکلات داروهای ضددرد است.»
عوارض جانبی و ناخواسته، موضوع سمیت و هدف‌گیری دقیق گیرنده‌های مورد نظر در بافت هدف، ناپایداری و حذف سریع از بدن از جمله مسائل و موانع توسعه داروهای مسکن جدید هستند. این امر باعث شد دکتر ولدویز و تیمش به این موضوع فکر کنند که آیا می‌توانند برخی از رویکردهای تحویل دارو را برای غلبه بر برخی از این محدودیت‌ها به کار گیرند.
یکی از گزینه‌ها استفاده از نانوذرات لیپیدی است که در دوره کرونا در واکسن‌های ضدکرونا استفاده شد. به گفته ولدویس اکنون مادر وی هم در مورد RNA حرف می‌زند در حالی که ۵ سال پیش او چیزی در این باره نمی‌دانست. در نتیجه این فناوری بسیار شناخته شده است. نانوذرات لیپیدی به تثبیت واکسن‌ها کمک می‌کنند و امکان آزادسازی میزان کمی از RNA را برای ایجاد پاسخ ایمنی فراهم می‌کنند.
ولدویس از روشی مشابه واکسن‌های نانویی ضدکرونا استفاده کرد تا نانوذرات لیپیدی کیفیت داروهای ضددرد را بهبود دهند. او از این فناوری برای داروی Aprepantitant (Emend) استفاده کرده است، دارویی که برای جلوگیری از حالت تهوع و استفراغ در سرطان و بیماران بعد از عمل استفاده می‌شود. Aprepitant یک آنتاگونیست گیرنده نوروکینین -۱ (NK1) است، که از غشای پلاسما سلول‌ها به درون اندوزوم‌های اسیدی شده-به جای نشستن در سطح سلول-برای حفظ انتقال سیگنال‌های درد حرکت می‌کند.
نانوذرات پاسخگو به pH نیز به آندوزوم منتقل می‌شوند، جایی که آپروپانت آزاد می‌شود و می تواند بر روی گیرنده‌های NK1 اثر کند و از فعال شدن ماده P ناشی از گیرنده NK1 جلوگیری کند و بنابراین انتقال درد متوقف می‌شود.
دکتر ولدویس می‌گوید استفاده از نانوذرات مدت زمان تسکین درد را دو برابر افزایش داده است.
