آیا این امکان وجود دارد که نانوذرات از دستگاه گوارش عبور کرده و دارو را مستقیم به بافت مغز برسانند؟ محققان دانشگاه ایالتی میشیگان می‌گویند بله و انتظار می‌رود آخرین یافته‌های آن‌ها برای بیماران مبتلا به اختلالات نورودژنراتیو مانند مولتیپل اسکلروزیس یا ام‌اس، اسکلروز جانبی آمیوتروفیک یا ALS و بیماری پارکینسون یا PD مفید باشد. این کار با همکاری شرکت کلین نانومدیسین انجام شده است.
اندازه نانوحباب‌ها به این نانوساختارها اجازه می‌دهد تا از مویرگ‌های خونی و همچنین سدخونی مغز (BBB) عبور کرده و انتقال دارو را به مغز تسهیل کنند. از این رو نانوحباب‌ها یکی از گزینه‌های مناسب برای استفاده در بخش پزشکی هستند. یک تیم تحقیقاتی از استرالیا مقاله‌ای مروری برای بررسی کاربردهای نانوحباب در بخش زیست‌پزشکی منتشر کرده است.
با استفاده از نانوموادزیستی، محققان ساختار میکرومقیاسی ساختند که می‌تواند داروهای ضدسرطان را با موفقیت در محل تومور رهاسازی کند.
ژاپنی‌ها نشان دادند که با مهندسی در ابعاد نانو می‌توان رویکرد mRNAدرمانی را به گونه‌ای اصلاح کرد که رهایش mRNA در بافت هدف بهتر انجام شود.
ساختار اسفنجی شکل چارچوب‌های آلی فلزی (MOF) به این پلیمرها اجازه می‌دهد تا طیف وسیعی از ترکیبات درمانی را حمل کرده و در محل مورد نظر تحویل دهند. به تازگی محققان مقاله‌ای منتشر کردند که نشان می‌دهد یک MOF حاوی کروم در اثر شستشو با یک دوز اسید استیک می‌تواند افزایش حفره و مساحت سطحی را تجربه کند.
محققان نانوالیاف و نانومیله‌های طلا را به گونه‌ای مهندسی کردند که می‌تواند داروی شیمی‌درمانی را به منظور مقابله با سرطان به آهستگی و به طور مستمر آزاد کند.
محققان دانشگاه اصفهان در قالب یک طرح پسادکتری موفق به تثبیت داروهای ضدسرطان دوکسوروبیسین و پمتریکس و عامل هدفمندکننده گلوتامین در سطح طلا و بررسی اندرکنش نانوساختارهای حاصل با سلول‌های سرطانی شدند.
مغز را به عنوان یک برج کنترل ترافیک هوایی تصور کنید که بر عملیات حیاتی و پیچیده «فرودگاه» بدن نظارت دارد. وجود این برج، برای هماهنگ کردن جریان بی‌وقفه سیگنال‌های عصبی ضروری است و توسط یک لایه بسیار پیچیده محافظت می‌شود که مانند تیم امنیتی فرودگاه عمل می‌کند و با پشتکار و دقت همه چیز را بررسی می‌کند و به بدن اطمینان می‌دهد که هیچ مزاحم ناخواسته‌ای کار حیاتی داخل مغز را مختل نمی‌کند.
یافته‌های اخیر نشان می‌دهد که چگونه چند مدل‌سازی که توسط هوش مصنوعی انجام شده می‌تواند در طراحی نانوذرات با خواص رهایش دقیق دارو کمک کند.
در یک بررسی اخیر که در مجله Nanobiotechnology منتشر شده است، محققان داده‌های موجود در مورد سامانه‌های رهایش مبتنی بر فناوری نانو که برای اجزای فعال داروهای سنتی چینی (TCM) استفاده می‌شود، را بررسی کردند.