یک راه برای محافظت سلولهای سالم از اثرات شیمی درمانی ایجاد شکل جدیدی از دارو، به نام پیشدارو، میباشد که ذاتاً بیاثر بوده و فقط هنگامی که وارد یک سلول سرطانی میشود به وسیله برخی آنزیمهای موجود در سلول بیمار (نه سلول سالم) به یک داروی فعال تغییر شکل میدهد. یافتن چنین آنزیمهایی مشکل است اما یک تیم تحقیقاتی در سوئیس نانوراکتورهایی را توسعه دادهاند که توانایی فعال کردن پیش دارو را درون سلولهای سرطانی دارا هستند.
رهاسازی داروهای ضد سرطان به کمک نانوراکتورها
یک راه برای محافظت سلولهای سالم از اثرات شیمی درمانی ایجاد شکل جدیدی از دارو، به نام پیشدارو، میباشد که ذاتاً بیاثر بوده و فقط هنگامی که وارد یک سلول سرطانی میشود به وسیله برخی آنزیمهای موجود در سلول بیمار (نه سلول سالم) به یک داروی فعال تغییر شکل میدهد. یافتن چنین آنزیمهایی مشکل است اما یک تیم تحقیقاتی در سوئیس نانوراکتورهایی را توسعه دادهاند که توانایی فعال کردن پیش دارو را درون سلولهای سرطانی دارا هستند.
دکتر Potrik Van Gelder و همکارانش در دانشگاه Vrije بروکسل در بلژیک با استفاده از یک پلیمر سهجزئی و پروتئینهای متخلخلی که در باکتریها یافت میشوند، نانوراکتورهای کروی ابداع کردند. پروتئینهای متخلخل کانالهایی را ایجاد میکنند که به مولکولهای پیشدارو اجازه عبور از طریق دیوار این نانوراکتورها و رسیدن به محل اقامت آنزیمها را به درون سلولها میدهند.
محققان از آنزیمی استفاده کردند که میتواند مولکول شکر را از میان مولکولهای پورین حذف کند. پورینها اجزای اسیدهای نوکلئیک نظیر RNA و DNA هستند، که انواع اصلاح شده شیمیایی آنها عواملی برای کاربرد در داروهای ضدسرطان میباشند. این ترکیبات معمولاً برای سلولهای سالم سمی هستند. به همین دلیل پژوهشگران در حال بررسی و تحقیق درباره استفاده از پیش داروهای پورینی مشابه به عنوان داروهای ضدسرطان هستند.
آزمایشات انجام شده در محیط برونسلولی نشان میدهند که این نانوراکتورها قادرند تا پیش داروها را به طور موثری به ترکیبات فعال ضد سلولهای سرطانی تبدیل کنند. بر پایه این نتایج محققان در حال ایجاد نانوراکتورهای متصل به پادتنهایی هستند که تومورها را مورد هدف قرار میدهند.
این کار پژوهشی در مقالهای با عنوان:
” Therapeutic nanoreactors: combining chemistry and biology in a novel triblock copolymer drug delivery system ”
شرح داده شده است.