پژوهشگران دانشگاهRennes و CEA-CNRSدر فرانسه و دانشگاه ایالت باسک اسپانیا با اعمال فشار به یک بلور نامنظم شامل مولکول میزبان و مولکول‌های مهمان، بلوری با پارامتر شبکه نزدیک به آن ایجاد کنند. این فشار سبب می‌شود که پارامتر شبکه مولکول مهمان در اثر انقباض به حد مولکول میزبان برسد. به این اثر، محبوس شدن متناسب گفته می‌شود.
دستکاری نظم بلورها
پژوهشگران دانشگاهRennes و CEA-CNRS در فرانسه و دانشگاه ایالت باسک اسپانیا توانستند با اعمال فشار به یک بلور نامنظم، شامل مولکول میزبان و مولکول‌های مهمان، بلوری با پارامتر شبکه نزدیک به آن ایجاد کنند. این فشار سبب می‌شود که پارامتر شبکه مولکول مهمان در اثر انقباض به حد مولکول میزبان برسد؛ به این اثر، محبوس شدن متناسب گفته می‌شود.
این محققان توانسته‌اند ساختار یک ترکیب را، هنگامی که ساختار مولکول‌های مهمان به آن بسیار نزدیک به مولکول میزبان باشند حفظ کنند. فشار اعمال شده تنها به میزان بسیار کمی پارامتر شبکه مولکول مهمان را کاهش می‌دهد و بدین ترتیب می‌توان پارامتر شبکه دو سیستم را یکسان کرد. هم اکنون و پس از اعمال چندین کیلو بار فشار، در سیستم، میزبان و میهمان به صورت یک بلور معمولی به هم متصل شده‌اند.
ترکیب بلور خودآرایی شده شامل مولکول میزبان اوره مارپیچ با کانال‌های تقریباً استوانه‌ای به قطر درونی ۵٫ ۵ آنگستروم و مولکول مهمان آلکنی در درون این کانال است. گروه تحقیقاتی مذکور با استفاده از پراش نوترونی، پارامتر شبکه این مولکول‌ها را اندازه‌گیری کردند.
اگر تناسب بین پارامتر شبکه سیستم‌ها وجود نداشته باشد دو سیستم مذکور به هم متصل نمی‌شوند و می‌توان بدون صرف انرژی آنها را در کنار یکدیگر حرکت داد؛ بنابر این می‌توان اهمیت این بی‌نظمی در دینامیک را در مقیاس نانو مخصوصاً در حفرات نانومتری تصور کرد.
Toudic و همکارانش با اعمال فشار به این بلور خواص آن را تنظیم کرده‌اند و آن را از حالت نامتناسب به متناسب سوق داده‌اند. به اعتقاد آنها کنترل مداوم مولکول‌های مهمان می‌تواند ابزاری بی‌نظیر برای تنظیم خواص یک بعدی ترکیبات معین را در اختیار قرار دهد. نتایج این مطالعه زمینه وسیعی را در مباحث علمی می‌گشاید؛ به گونه‌ای که این مباحث بتواند به ترکیب مواد نانوحفره‌ای نامتناسب با خواص نوری، الکتریکی و ترکیب‌بندی مولکول‌های مهمان بینجامد. این موضوعات شامل نانوسیالات و نانوتریبولوژی می‌شود که هر دوی آنها کاربردهای عملی بسیار مهمی دارند.
این محققان نتایج کار خود را در مجله Physical Review Letters منتشر کرده‌اند.
پژوهشگران دانشگاهRennes و CEA-CNRS در فرانسه و دانشگاه ایالت باسک اسپانیا توانستند با اعمال فشار به یک بلور نامنظم، شامل مولکول میزبان و مولکول‌های مهمان، بلوری با پارامتر شبکه نزدیک به آن ایجاد کنند. این فشار سبب می‌شود که پارامتر شبکه مولکول مهمان در اثر انقباض به حد مولکول میزبان برسد؛ به این اثر، محبوس شدن متناسب گفته می‌شود.
این محققان توانسته‌اند ساختار یک ترکیب را، هنگامی که ساختار مولکول‌های مهمان به آن بسیار نزدیک به مولکول میزبان باشند حفظ کنند. فشار اعمال شده تنها به میزان بسیار کمی پارامتر شبکه مولکول مهمان را کاهش می‌دهد و بدین ترتیب می‌توان پارامتر شبکه دو سیستم را یکسان کرد. هم اکنون و پس از اعمال چندین کیلو بار فشار، در سیستم، میزبان و میهمان به صورت یک بلور معمولی به هم متصل شده‌اند.
ترکیب بلور خودآرایی شده شامل مولکول میزبان اوره مارپیچ با کانال‌های تقریباً استوانه‌ای به قطر درونی ۵٫ ۵ آنگستروم و مولکول مهمان آلکنی در درون این کانال است. گروه تحقیقاتی مذکور با استفاده از پراش نوترونی، پارامتر شبکه این مولکول‌ها را اندازه‌گیری کردند.
اگر تناسب بین پارامتر شبکه سیستم‌ها وجود نداشته باشد دو سیستم مذکور به هم متصل نمی‌شوند و می‌توان بدون صرف انرژی آنها را در کنار یکدیگر حرکت داد؛ بنابر این می‌توان اهمیت این بی‌نظمی در دینامیک را در مقیاس نانو مخصوصاً در حفرات نانومتری تصور کرد.
Toudic و همکارانش با اعمال فشار به این بلور خواص آن را تنظیم کرده‌اند و آن را از حالت نامتناسب به متناسب سوق داده‌اند. به اعتقاد آنها کنترل مداوم مولکول‌های مهمان می‌تواند ابزاری بی‌نظیر برای تنظیم خواص یک بعدی ترکیبات معین را در اختیار قرار دهد. نتایج این مطالعه زمینه وسیعی را در مباحث علمی می‌گشاید؛ به گونه‌ای که این مباحث بتواند به ترکیب مواد نانوحفره‌ای نامتناسب با خواص نوری، الکتریکی و ترکیب‌بندی مولکول‌های مهمان بینجامد. این موضوعات شامل نانوسیالات و نانوتریبولوژی می‌شود که هر دوی آنها کاربردهای عملی بسیار مهمی دارند.
این محققان نتایج کار خود را در مجله Physical Review Letters منتشر کرده‌اند.
پژوهشگران دانشگاهRennes و CEA-CNRS در فرانسه و دانشگاه ایالت باسک اسپانیا توانستند با اعمال فشار به یک بلور نامنظم، شامل مولکول میزبان و مولکول‌های مهمان، بلوری با پارامتر شبکه نزدیک به آن ایجاد کنند. این فشار سبب می‌شود که پارامتر شبکه مولکول مهمان در اثر انقباض به حد مولکول میزبان برسد؛ به این اثر، محبوس شدن متناسب گفته می‌شود.
این محققان توانسته‌اند ساختار یک ترکیب را، هنگامی که ساختار مولکول‌های مهمان به آن بسیار نزدیک به مولکول میزبان باشند حفظ کنند. فشار اعمال شده تنها به میزان بسیار کمی پارامتر شبکه مولکول مهمان را کاهش می‌دهد و بدین ترتیب می‌توان پارامتر شبکه دو سیستم را یکسان کرد. هم اکنون و پس از اعمال چندین کیلو بار فشار، در سیستم، میزبان و میهمان به صورت یک بلور معمولی به هم متصل شده‌اند.
ترکیب بلور خودآرایی شده شامل مولکول میزبان اوره مارپیچ با کانال‌های تقریباً استوانه‌ای به قطر درونی ۵٫ ۵ آنگستروم و مولکول مهمان آلکنی در درون این کانال است. گروه تحقیقاتی مذکور با استفاده از پراش نوترونی، پارامتر شبکه این مولکول‌ها را اندازه‌گیری کردند.
اگر تناسب بین پارامتر شبکه سیستم‌ها وجود نداشته باشد دو سیستم مذکور به هم متصل نمی‌شوند و می‌توان بدون صرف انرژی آنها را در کنار یکدیگر حرکت داد؛ بنابر این می‌توان اهمیت این بی‌نظمی در دینامیک را در مقیاس نانو مخصوصاً در حفرات نانومتری تصور کرد.
Toudic و همکارانش با اعمال فشار به این بلور خواص آن را تنظیم کرده‌اند و آن را از حالت نامتناسب به متناسب سوق داده‌اند. به اعتقاد آنها کنترل مداوم مولکول‌های مهمان می‌تواند ابزاری بی‌نظیر برای تنظیم خواص یک بعدی ترکیبات معین را در اختیار قرار دهد. نتایج این مطالعه زمینه وسیعی را در مباحث علمی می‌گشاید؛ به گونه‌ای که این مباحث بتواند به ترکیب مواد نانوحفره‌ای نامتناسب با خواص نوری، الکتریکی و ترکیب‌بندی مولکول‌های مهمان بینجامد. این موضوعات شامل نانوسیالات و نانوتریبولوژی می‌شود که هر دوی آنها کاربردهای عملی بسیار مهمی دارند.
این محققان نتایج کار خود را در مجله Physical Review Letters منتشر کرده‌اند.
