محققان دانشگاه Santiago de Compostela در اسپانیا از دو نوع قند، نانوذراتی تولید کرده‌اند، که می‌توانند مولکول‌های محلول در آب (مانند پروتئین‌ها) را به دام اندازند. این محققان معتقدند از این نانوذرات می‌توانند برای فرمولاسیون داروهای پروتئینی استفاده نموده و ترکیباتی به دست آورند که به جای تزریق یا تنفس می‌توانند به طریقه خوراکی مصرف شوند.
رهایش پروتئین‌ها با استفاده از نانوذرات مبتنی بر قندها
محققان دانشگاه Santiago de Compostela در اسپانیا از دو نوع قند، نانوذراتی تولید کرده‌اند، که می‌توانند مولکول‌های محلول در آب (مانند پروتئین‌ها) را به دام اندازند. این محققان معتقدند از این نانوذرات می‌توانند برای فرمولاسیون داروهای پروتئینی استفاده نموده و ترکیباتی به دست آورند که به جای تزریق یا تنفس می‌توانند به طریقه خوراکی مصرف شوند.
دکتر Mario Alonso و همکارانش، از پلیمرهای قندی محلول در آب یا پلی‌ساکاریدهایی با عنوان کیتوسان (CS) و گلوکومانان (GM) برای ایجاد این نانوذرات جدید استفاده نمودند. کیتوسان از پوسته حشرات به دست می‌آید و به عنوان کمک‌کننده رشد گیاه عمل می‌نماید. گلوکومانان نیز الیاف محلولی است که از ریشه گیاه به دست می‌آید و برای درمان یبوست و کلسترول بالا استفاده می‌شود. محققان توانستند با تغییر نسبت این دو پلی‌ساکارید، نانوذرات پایداری به دست آورند که می‌توانند پروتئین‌ها را به خوبی به دام بیاندازند. آزمایشات بیشتر انجام شده با استفاده از فرم‌های مختلفی از گلوکومانان و یک عامل ایجاد کننده پیوند عرضی، اطلاعاتی در مورد نحوه کنترل سرعت رهایش پروتئین‌ها از نانوذرات فراهم نمود.
جزئیات این کار در مقاله‌ای با عنوان:
“Formation of new glucomannan-chitosan nanoparticles and study of their ability to associate and deliver proteins”
در مجله Macromolecules منتشر شده است.
خلاصه‌ای از این تحقیق در سایت این مجله در دسترس می‌باشد.
