Nanospin عنوان پروژه‌ای است که با هدف استفاده از نانوذرات برای ذخیره اطلاعات، به صورت مشترک میان شرکائی بین‌المللی از کشورهای اروپایی اجرا خواهد شد.
ذخیره اطلاعات روی نانوذرات
| Nanospin عنوان پروژه‌ای است که هدف آن استفاده از نانوذرات برای ذخیره اطلاعات است. این پروژه به صورت مشترک میان شرکای بین‌المللی از کشورهای اروپایی اجرا خواهد شد. این شرکا دانشگاه Leicester انگلستان، مرکز ملی تحقیقات علمی یونان، دانشگاهSumy اوکراین، انجمن ملی ایتالیا (CNR-ISM)، دانشگاه بارسلونای اسپانیا و NT-MDZ در روسیه هستند. در این پروژه کمپلکس‌های نانوذره‌ای فلزی تولید می‌شوند. این نانوذرات برای کنترل خواص مغناطیسی فلز، دارای هسته فلزی و یک یا چند لایه از فلزات فرومغناطیس یا آنتی‌فرومغناطیس هستند. این کمپلکس به نام نانوپیاز معروف است و در پزشکی، حافظه‌های مغناطیسی و ادوات کوانتومی کاربردهای وسیعی دارد. |
| این خوشه‌های چندپوسته‌ای با تراکم فلز در قطرات هلیوم مایع به دست می‌آیند. این قطرات با انبساط مایع هلیوم درون خلأ حاصل شده، با عبور از درون یک محفظه، مطابق شکل، بخارات فلزی معلق درون محفظه را جذب و تشکیل خوشه می‌دهند. ذرات درون مایع به همدیگر رسیده، سرد و منعقد می‌گردند. این فرایند کمتر از چندمیکروثانیه به طول می‌انجامد. زمان عبور هر قطره از هر سلول چند میلی‌ثانیه است و با توجه به این که زمان انعقاد چند میکروثانیه است، قبل از خروج قطره از هر سلول و ورود به سلول بعدی یک پوسته از جنس همان فلز موجود در سلول اول روی قطره منعقد می‌شود. با این روش می‌توان چند لایه مختلف را جداگانه روی هم قرار داد و واحدهای سازنده منفرد را به دلخواه عامل‌دار کرد. به دلیل امکان کنترل فوق‌العاده در هنگام تولید این واحد‌ها و کنترل فرایند عامل‌دار کردن و افزودن پوسته‌‌های بعدی به صورت فرومغناطیس و یا آنتی‌فرومغناطیس، می‌توان نانوخوشه‌هایی با اسپین داخلی طراحی کرد و در نهایت با افزودن پوسته‌ای غیرمغناطیسی می‌توان نانوخوشه‌های عامل‌دار را روی این ذرات قرار داد. توانایی کنترل این فرایندها تحولی شگرف در حوزه‌های اسپینترونیک و حافظه‌های مغناطیسی مانند حافظه‌های مغناطیسی با ظرفیت بالا یا کامپیوترهای کوانتومی در پی خواهد داشت. به عنوان مثال با استفاده از این نانوذرات مغناطیسی می‌توان قابلیت ذخیره بیت‌های اطلاعاتی را با تعیین جهت اسپین مغناطیسی آنها کنترل کرد. با فراهم شدن شرایط برای ذخیره اطلاعات روی نانوذرات، حجم ذخیره‌سازی اطلاعات ۱۰۰ برابر بیشتر از میزان فعلی خواهد شد. پس با عملی شدن این پروژه می‌توان اطلاعات ۲ میلیون کتاب یا یک کتابخانه بزرگ را در فضایی کمتر از اندازه یک تمبر ذخیره کرد. |
