James Tour، شیمی‌دان دانشگاه رایس و مخترع نانوماشین، در رقابت برای به دست آوردن جایزه بهترین تحقیق در فناوری کوچک، که توسط مجله Small Times برگزار می‌شود، به عنوان مخترع سال انتخاب شد. این جایزه بهترین نفرات، محصولات، و شرکت‌ها را در حوزه فناوری نانو، سیستم‌های میکروالکترومکانیکی (MEMS)، و میکروسیستم‌ها معرفی می‌کند.
انتخاب نانوماشین به عنوان اختراع برتر فناوری نانو
جیمز تور، شیمی‌دان دانشگاه رایس و مخترع نانوماشین، در رقابت برای به دست آوردن جایزه بهترین تحقیق در فناوری کوچک، که برگزارکننده آن مجله Small Times است، به عنوان مخترع سال انتخاب شد. این جایزه، بهترین نفرات، محصولات و شرکت‌ها را در حوزه فناوری‌نانو، سیستم‌های میکروالکترومکانیکی (MEMS) ، و میکروسیستم‌ها معرفی می‌کند.
تور استاد شیمی، مهندس مکانیک و علم مواد و مدیر آزمایشگاه فناوری‌نانو کربن در مؤسسه علوم و فناوری‌نانومقیاس ریچارد اسمالی، به خاطر انجام تحقیقات پیشرفته در زمینه خودآرایی مولکولی، توسعهیک نانوماشین تک‌مولکولی- این جایزه را به دست آورده است.
گروه تور در اکتبر ۲۰۰۵ نانوماشین بسیار کوچک خود را معرفی نمودند. اندازه این ماشین برابر با سه تا چهار نانومتر است و دارای چهار تایر،یک شاسی محکم، و محورهایی است که به آزادی و به صورت مستقل از هم می‌چرخند، این بدان معناست که حدود ۲۰ هزار ماشین می‌توانند در کنار هم در مکانی به اندازه قطر موی انسان پار ک نمایند. تور با کمک همکار خود Kevin Kelly، استاد مهندسی الکترونیک و رایانه، تصاویر این ماشین‌ها را در حال چرخیدن گرفته است.
هنگام اعلام این جایزه، Small Times بیان نمود که تور در حال رساندن خودآرایی مولکولی به نقطه واقعی تجاری‌سازی است. نانوماشین او مثال عملی از دستکاری مولکولی است و گروه او به صورتی جدی در حال کار بر روی ماشین‌های پیچیده‌ترند.
تور نانوماشین خود را به عنوانیک سیستم آزمایشی برای روش‌های جدید خودآرایی مولکولی طراحی نمود. در طول سال گذشته، گروه تحقیقاتی او این مفهوم اولیه را توسعه داده و ماشین‌های مختلفی را همچونیک نانوماشین موتوردار،یک کامیون دارای بخش حمل بار،یک تراکتور زنجیری با شش چرخ و سه محور،یک نانوقطار،یک nanobackhoe کامل با بازوی متحرک قابل انبساط، ویک نسخه بسیار کوچک از نانوماشین به نام نانوکوپر، تولید نموده‌اند. آنها در حال کار روی نسخه‌ای از نانوماشین موتوردار با کارایی بالا هستند که حاوی دو موتور خورشیدی است.
تور می‌گوید: “ما می‌خواهیم اشیا را به صورت پایین به بالا و مولکول به مولکول بسازیم؛ برای انجام این کار نیاز به انتقال مولکول‌ها از جایی به جای دیگر است. درست همان‌گونه که سلول‌ها برای آرایش پروتئین‌ها و مولکول‌های بزرگ دیگر از آنزیم‌ها استفاده می‌کنند، ما نیز می‌خواهیم انتقال‌دهنده‌های سنتزی طراحی کنیم که قادر به انجام همان کار در محیط غیرزیستی باشند”
