دوشنبه, ۲۷ فروردین ۱۳۸۶

توانایی فناوری‌نانو برای ارتقای بهداشت در کشورهای در حال توسعه

در صورتی که دولت‌ها، سازمان‌های غیردولتی، صنعت و دیگر مؤسسات کشورهای در
حال توسعه برای حل معضلات خود از فناوری نانو استفاده کنند، این فناوری روش‌های
جدیدی برای تشخیص و درمان بیماری‌ها و تصفیه آب به آنها ارائه خواهد کرد.
فناوری‌نانو توانایی ایجاد مزایای بهداشتی برای بیش ازپنج میلیارد جمعیت
ساکن در کشورهای درحال توسعه دارد.
در سال ۲۰۰۵ گروه سینگر (Singers group) در دانشگاه تورنتو گزارشی را منتشر
کرد که در آن، ده کاربرد فناوری‌نانو که احتمالاً کشورهای در حال توسعه در
آینده نزدیک از آنها منتفع خواهند شد را رتبه‌بندی کرده است. در رأس این
فهرست کاربردهای فناوری‌نانو در ذخیره انرژی، تولید و تبدیل؛ ارتقای بهره‌وری
در کشاورزی؛ تصفیه آب، تشخیص و درمان بیماری‌ها قرار دارد. یافته‌های این
گروه‌ نشان می‌دهد که بخش قابل توجهی از فعالیت‌های تحقیق و توسعه فناوری‌نانو
در کشورهای در حال توسعه انجام می‌شود و این کشورها نظام‌‌های نوآوری
فناوری ‌نانوی خود را برای رفع نیازهای حیاتی خود جهت‌دهی می‌کنند.
کشورهایی مانند برزیل، چین و آفریقای جنوبی برای رفع مشکلات اساسی خود
برنامه‌های تحقیقاتی گسترده‌ای در فناوری‌نانو دارند. سازمان علوم و فناوری
هند در حدود ۲۰ میلیون دلار بین سال‌های ۲۰۰۹-‌۲۰۰۴‌ در برنامه علم و
فناوری‌نانو سرمایه‌گذاری خواهد کرد. بودجه پیش‌بینی‌شده نانوعلم در طی
سال‌های ۲۰۰۷- ۲۰۰۴ برای کشور برزیل در حدود ۲۵ میلیون دلار است. کشورهایی
مانند تایلند، فیلیپین، شیلی، آرژانتین و مکزیک نیز به‌شدت برنامه‌های
فناوری‌نانوی خود را دنبال می‌کنند. فناوری‌نانو می‌تواند مراقبت‌های
بهداشتی در کشورهای در حال توسعه را متحول نموده، درمان بیماری‌هایی که جان
میلیون‌ها انسان را تهدید می‌کند، تسریع کند.
یکی از معضلات کشورهای در حال توسعه در این حوزه، پیچیدگی استفاده از این
خواص و کاربردها در عمل و هزینه آنهاست. لذا احتمال می‌رود که درمان
بیماری‌ها با استفاده از فناوری‌نانو در کشورهای در حال توسعه بیشتر در
دانشگاه‌ها مطرح باشد و به حوزه عمل نرسد. به نظر می‌رسد از راهکارهای حل
این معضلات، همکاری بیشتر بین کشورهای پیشرفته و در حال توسعه در این حوزه
باشد.