محققین دانشگاه جیسن در آلمان مطالعه‌ای جهت بررسی اثرات التهابزای نانوذرات زیست جذب و غیرزیست جذب در ریهها انجام داده‌اند و دریافتند که مواد زیست جذب خاصیت التهابزایی ندارند. از نقطه نظر داروسازی ریهها یکی از بهترین راههای تجویز داروها می‌باشند.
ساخت نانوذراتی با خاصیت التهابزایی کمتر در ریهها
| محققین دانشگاه جیسن در آلمان مطالعه‌ای جهت بررسی اثرات التهابزای نانوذرات زیست جذب و غیرزیست جذب در ریهها انجام داده‌اند و دریافتند که مواد زیست جذب خاصیت التهابزایی ندارند. از نقطه نظر داروسازی ریهها یکی از بهترین راههای تجویز داروها می‌باشند. مطالعات زیادی تاکنون ثابت کرده‌اند که استنشاق نانوذرات، حتی آنهایی که منشا طبیعی دارند باعث شروع واکنشهای التهابی در ریهها می‌شوند و این مسئله باعث کاهش فعالیتهای مربوط به انتقال ریوی داروهای ضدسرطان شده است. این نگرانی‌ها با انجام مطالعه حاضر که در آن نشان داده شده است که برخی از نانوذرات زیست جذب خاصیت التهابزایی ندارند برطرف خواهد شد. در این مطالعه محققین نانوذراتی از پلی‌استرن مقاوم در محیط زیستی، نانوذرات زیست جذب پلی( لاکتیک کو گلیکولیک اسید) (PLGA) و ناوذرات یک پلیمر زیست جذب جدید ساخته شده از PLGA و یک پلیمر دیگر بنام پلی (وینیل الکل) (PVA) مورد ارزیابی قرار دادند. پلیمر آخری از جمله پلیمرهای بسیار مناسب برای انتقال ریوی داروها است. با استفاده از کشت سلولهای ریوی و بکارگیری موشهای آزمایشگاهی محققان دریافتند که پلی استرن باعث آغاز فعالیتهای التهابی می‌شود. در مقایسه با این ذرات، نانوذرات PLGA با همان اندازه هیچ گونه واکنش التهابی ایجاد نکردند. نانوذرات PLGA-PVA نیز اثرات التهابزا از خود نشان ندادند. این محققان گزارش کردند که ذرات درشتر پلیمر PLGA-PVA بوسیله سلولهای بیگانه‌خوار از ریهها پاکسازی می‌شوند که این مسئله برای دارورسانی از طریق ریهها چندان مطلوب نیست. |
