دانشمندان چینی عقیده دارند که نانوشاخ‌های کربنی (CNH) می‌توانند ابزار امیدبخشی برای دارورسانی درون‌سلولی باشند. محققان دانشگاه‌های نانکای و تیانجین توانستند با یک روش ساده ایزوله کردن این نانوآرایش‌ها بر مشکل حل‌نشدن این مواد در آب غلبه کرده، از اجتماع و به هم چسبیدن آنها جلوگیری کنند.
شکل‌دهی نانوشاخ‌های کربنی برای دارورسانی
دانشمندان چینی عقیده دارند که نانوشاخ‌های کربنی (CNH) می‌توانند ابزار
امیدبخشی برای دارورسانی درون‌سلولی باشند. محققان دانشگاه‌های نانکیا و
تیانجین توانستند با یک روش ساده ایزوله کردن این نانوآرایش‌ها بر مشکل حل‌نشدن
این مواد در آب غلبه کرده، از اجتماع و به هم چسبیدن آنها جلوگیری کنند.
یک CNH منفرد می‌تواند به عنوان یک نوع نانولوله کربنی تک‌جداره
ضخیم تصور شود که یک طرف آن با یک کلاهک مخروطی یا شاخه‌ای‌شکل، مسدود شده‌است.
نیروهای واندروالسی قوی سبب اجتماع CNHها، به‌صورت ترکیباتی مشابه گل کوکب
کروی با قطر کمتر از صد نانومتر می‌شوند. فنگبوا زانگ، از دانشگاه تیانجین،
می‌گوید: «این ساختار ویژه باعث برتری CNHها نسبت به نانوذرات، نانومیله‌ها
و نانولوله‌ها برای دارورسانی درون سلولی می‌شود. این نانوساختارها دارای
سطح تماس زیاد و حفرات فراوان برای جذب و نگهداری داروها، ژن‌ها و پروتئین‌ها
هستند».
این محققان برای ایزوله کردن این آرایش‌های مشابه گل کوکب، مقداری CNH را
در محلولی از صمغ عربی و آب حل کرده، به مدت ۲۰ دقیقه تحت امواج صوتی قرار
دادند. طیف‌سنجی رامان نشان می‌دهد که در اثر امواج صوتی تخریب کمی در
CNHها ایجاد می‌شود و سوسپانسیون حاصل برای مدت حداقل شش ماه پایدار می‌ماند.
زانگ توضیح داد که این سوسپانسیون یکنواختِ شبیه جوهر، زیست‌سازگار بوده،
می‌تواند به‌راحتی با محموله‌های زیستی برای دارورسانی درون سلولی ترکیب
شود. تست‌های اولیه نشان می‌دهند که CNHها خواص انتقالی سریعی دارند و باعث
به حداقل رسیدن آسیب‌های آنزیمی داروها، ژن‌ها و پروتئین‌ها متصل‌شده، در
حین انتقال می‌شوند.
این محققان معتقدند که CNHها در مقایسه با نانولوله‌های کربنی زیست‌سازگاری
بسیار بهتری دارند، و CNHهای با خلوص بالا را می‌توان بدون حضور
کاتالیزورهای فلزی تهیه کرد. اعضای این گروه هم‌اکنون درحال مطالعه برهم‌کنش
بین CNHها و طیفی از داروها و ژن‌ها هستند.
نتایج این کار در مجله Nanotechnology منتشر شده‌است.
