رهایش مواد شیمیایی توسط نانوذرات متخلخل در گیاهان

با وجودی که نانوذرات می‌توانند DNA، داروها، و مولکول‌های دیگر را درون سلول‌های حیوانی رها کنند، این کار در سلول‌های گیاهی به دلیل وجود دیواره سلولی خاص آنها (که همانند یک مانع عمل می‌کند) آنقدرها ساده نیست. اخیراً دانشمندان دانشگاه ایالت Iowa توانسته‌اند با استفاده از نانوذرات سیلیکا با ساختار کندومانند بر این مشکل غلبه کنند.

با وجودی که نانوذرات می‌توانند DNA،
داروها، و مولکول‌های دیگر را درون سلول‌های حیوانی رها کنند، این کار در
سلول‌های گیاهی به دلیل وجود دیواره سلولی خاص آنها (که همانند یک مانع عمل
می‌کند) آنقدرها ساده نیست.

اخیراً دانشمندان دانشگاه ایالت Iowa توانسته‌اند با استفاده از نانوذرات
سیلیکا با ساختار کندو مانند بر این مشکل غلبه کنند. این نانوذرات حفراتی
با اندازه تنها ۳ نانومتر داشته و می‌توانند DNA و مواد شیمیایی را به سلول‌های
ایزوله و برگ‌های سالم انتقال دهند.

این پیشرفت می‌تواند در فناوری زیست گیاهی کاربردهای مختلفی داشته و حتی در
آینده منجر به توسعه محصولات کشاورزی شود.

ویکتور لین و همکارانش نشان دادند که حفرات این نانوذرات می‌توانند به
عنوان یک ظرف برای کپسوله کردن موثر β-استرادیول (ماده‌ای شیمیایی که موجب
آغاز شدن فرآیند بیان یک ژن خاص در گیاه تنباکو می‌شود) به کار روند.

این محققان از نانوذرات طلا برای پوشاندن حفرات نانوذرات سیلیکا که با β-استرادیول
پر شده‌اند، استفاده کردند. سپس آن را با مولکول‌ها DNA کدگذار پروتئین
فلوئورسنت سبز (GFP) پوشاندند. بیان ژن GFP از طرق حضور β-استرادیول کنترل
می‌شود.