به‌کارگیری هدفمند ذرات کوانتومی در ژن‌درمانی به روش SiRNA

اگر نقاط کوانتومی را درون پوششی از پلی اتیلن گلیکول (PEG) قرار داده و به این مجموعه یک پپتید اندوژن برای شناسایی سلول‌های سرطانی و یک قطعه SiRNA به‌منظور مهار تولید یک پروتئینِ مربوط به ایجاد سرطان متصل نماییم، نانوذره حاصل هم به‌عنوان یک عامل ضد سرطانی جدید و هم به‌عنوان ابزاری برای عکس‌برداری از تومورهای سرطانی کاربرد خواهد داشت.

اگر نقاط کوانتومی را درون پوششی از پلی اتیلن گلیکول (PEG) قرار داده و به
این مجموعه یک پپتید اندوژن برای شناسایی سلول‌های سرطانی و یک قطعه SiRNA
به‌منظور مهار تولید یک پروتئینِ مربوط به ایجاد سرطان متصل نماییم،
نانوذره حاصل هم به‌عنوان یک عامل ضد سرطانی جدید و هم به‌عنوان ابزاری
برای عکس‌برداری از تومورهای سرطانی کاربرد خواهد داشت.

گروهی از پژوهشگران به سرپرستی سانجیتا باتیا و ارکی روسلاتی در این موضوع
و نیز در رابطه با یافتن مقادیر مناسب پپتید آندوژن و SiRNA متصل‌شونده به
نقاط کوانتومی با پوشش (PEG) مطالعه می‌نمایند.

آنان یک نمونه موجود دارای طیف نوری در ناحیه نزدیک به مادون قرمز(نور واقع
در این طیف می‌تواند به راحتی از پوست و سایر بافت‌های بدن عبور نماید) را
انتخاب نمودند.

پوشش PEG موجب سازگاری این ذره با بافت زنده و فراهم شدن یک جایگاه اتصال
بر روی آن برای پپتید اندوژن و قطعه SiRNA می‌گردد؛ البته اندازه کوچک نقاط
کوانتومی و ساختار شیمیایی PEG خود به تنهایی در حدود صد جایگاه اتصال برای
این دو به‌طورکلی فراهم می‌آورد.

آنان همچنین در پی یافتن دو عامل پیوندی برای اتصال مولکول SiRNA هستند؛ از
این دو عامل پیوندی یکی باید ثابت ولی انعطاف پذیر باشد و دیگری باید
بتواند مولکول SiRNA را هنگامی که نانوذره در سلول هدف جذب می‌شود، از خود
آزاد نماید.

پس از انجام تحقیقات جامع روی جذب ذره و آزادسازی SiRNA، محققان تشخیص
دادند که میزان پپتیدهای اندوژن روی سطح ذره، برای مهار ساخت پروتئین در
سلول، می‌باید ۲۰برابر مقدار مولکول SiRNA باشد. این مطالعات همچنین نشان
می‌دهد که برقراری یک پیوند برگشت‌پذیر برای اتصال مولکول SiRNA به نقطه
ایی کوانتومی مناسب‌تر است.