ابداع روشی نوین در درمان سرطان، با تکیه بر تکنیک انتقال داروی جدید به بیماران مورد مطالعه

مارک دیویس، استاد مهندسی شیمی در مؤسسه صنعتی کالیفرنیا، نانوذرات جدیدی ساخته است تا بتواند داروهای مورد استفاده در شیمی‌درمانی سرطان را به‌گونه‌ای به تومور هدف انتقال دهد که کمترین عوارض جانبی را بر سایر اعضای بدن داشته‌باشد.

مارک دیویس، استاد مهندسی شیمی در مؤسسه صنعتی کالیفرنیا، نانوذرات جدیدی
ساخته است تا بتواند داروهای مورد استفاده در شیمی‌درمانی سرطان را به‌گونه‌ای
به تومور هدف انتقال دهد که کمترین عوارض جانبی را بر سایر اعضای بدن داشته‌باشد.

این نانوذرات که از یک داروی شیمی درمانی در درون پوشش یک پلیمر مصنوعی
تشکیل شده‌اند، قطری معادل ۴۰ نانومتر(به اندازه یک هزارم موی انسان) دارند.

در نتیجه این ذرات به اندازه کافی برای خارج نشدن از راه کلیه‌ها بزرگ بوده
و نیز به اندازه کافی برای نفوذ به داخل سیاهرگ‌های جدید و مویرگ‌های یک
تومور و وارد شدن به داخل سلول‌های سرطانی و در پی آن آزادسازی دارو در محل
هدف، کوچک هستند. این شیوه دارورسانی می‌تواند بیماران تحت درمان با این
داروها را از عوارض معمول آنها چون ریزش مو و حالت تهوع نجات دهد.

این روش نوین درمانی هم‌اکنون در حال آزمایش بر روی بیمارانِ مرکز درمانی
City of Hope، در نزدیکی دوارت، است و فاز І مطالعات بالینی خود را می‌گذراند
و محققان در حال طراحی مطالعات بالینی آن در فاز Π هستند تا میزان کارایی
این روش را در انسان بسنجند.

بر خلاف گذشته که بیشتر طراحی مولکولی مورد توجه قرار می‌گرفت، در این کار
پژوهشی ایجاد تکنیکی برای تزریق این مولکول‌ها به بیماران به همان اندازه
مورد توجه قرار گرفته‌است.

همچنین موفقیت در این کار به گفته آقای دیویس به توانایی ساخت و نگهداری
این مولکول‌ها در خارج از محیط آزمایشگاه نیز وابسته است. به همین منظور
این نانوذرات در شرکت تازه تأسیس Insert Therapeutics ساخته شده و افراد
ماهر آن را به‌صورت ویال‌های دارویی فرموله و سپس وارد فاز مطالعات بالینی
می‌کنند.

این شیوه درمانی تا کنون برای معالجه ۸ نوع مختلف سرطان در آزمایش‌های
حیوانی به‌کارگرفته شده‌است و در همه موارد نتایج مطلوبی داشته‌است.

در فاز مطالعات بالینی نیز این دارو برای درمان بخشی از سرطان‌ها، به‌ویژه
برخی ازسرطان‌های با درصد مرگ و میر بالا، به‌کار رفته‌است، اما هنوز
کارایی آن در این زمینه به اثبات نرسیده‌است، گر چه نتایج اولیه به‌دست‌آمده
جالب توجه است.