کنترل آزادسازی داروهای هیدروکربنی توسط نانوژل ها

پژوهشگران در دانشگاه کارنگی ملون نانوژل‌های کوچک و کروی‌شکلی ساختند که
می توانند به‌صورت یکنواخت داروی هیدروکربنی درون خود را آزاد نمایند؛ این
نانوژل‌ها که در طی فرایند atom transfer radical polymerization
( ATRP ) تولید شده‌اند، می‌توانند دارو را دقیق‌تر به محل هدف رسانده، آن
را مطابق یک الگوی زمانی ازپیش‌تعیین‌شده آزاد نمایند، همچنین این نانوژل‌ها
با داشتن قطری معادل ۲۰۰ nm ویژگی‌های زیادی یافته‌اند که آنها را برای به‌کارگیری
به‌عنوان یک ابزار دارورسانی، مناسب می‌سازد.

فرایند ATRP نیز برای شیمی‌دانان این امکان را فراهم می‌آورد تا ترکیب و
ساختار فضایی پلیمرها‌یی را که می‌سازند به دقت مشخص نمایند.

دانیل سیگوارت و همکارانش در تحقیق تازه‌ای، از فرایند ATRP در امولسیون‌های
کوچک و وارونه، برای ساخت نانوژل‌های کروی‌شکلی که از زنجیره‌های پلیمری و
دارای با اتصالات عرضی و شبکه یکپارچه شکل یافته استفاده نمودند. مزیت اصلی
استفاده از این فرایند، امکان تولید نانوژل‌‌هایی است که اندازه‌ای یکسان
دارند، همچنین می‌توان آزادسازی داروهای درونشان را بهتر کنترل کرد.

آنان در حال بررسی چگونگی ورود نانوژل‌هایی با اندازه‌های مختلف به درون
سلول‌ها هستند که نتیجه این تحقیقات ممکن است ما را در درک بهتر سازوکار
پدیده آندوسیتوز کمک نماید و امکان هدف‌گیری بافت‌های ویژه‌ای چون بافت‌های
سرطانی را که نفوذ پذیری بیشتری دارند، فراهم کند. آنان برای نمونه، داروی
هیدروکربنی رودامین ایزوتیوسانات نشانه گذاری‌شده بادکستران را در داخل
حفره‌ای درون نانوژل قرار دادند تا با تجزیه شدن نانوژل‌ها، داروی
کربوهیدراتی در طول زمان آزاد شود.

با استفاده از فرایند ATRP می‌توان آنتی‌ژن‌های سطحی قابل شناسایی به‌وسیله
گیرنده‌های سلول‌های هدف را بر سطح این نانوژل‌های غیر سمی و قابل تجزیه در
بافت زنده قرار داد تا داروی درون آنها اختصاصی‌تر عمل نماید. به علاوه
ساختار پایه این نانوژل‌ها از یک پلیمر مشابه اتیلن اکساید تشکیل شده‌است
که ساختاری مناسب و سازگار با بافت زنده دارد و به‌دلیل آن که مدتی طولانی
در جریان خون حضور دارد، به‌وسیله سیستم رتیکولواندوتلیال(بخشی از سیستم
ایمنی که عوامل خارجی را به دام انداخته، از بدن خارج می کند) پاک‌سازی نمی‌شود.

در کار تحقیقی اخیری که گروه دانشگاه کارنگی ملون انجام داد و در مجله
American Chemical Society چاپ گردید، داروی ضد سرطانی دوکسوروبیسین درون
این نانوژل‌های جدید کپسوله شده و بر روی سلول‌های سرطانی هلا(یک نمونه
بافتی که از فردی به همین نام گرفته شده‌است) آزمایش گردید . نتایج آزمایش‌ها
نشان داد که دوکسوروبیسین آزادشده از این نانوژل‌ها وارد سلول‌های سرطانی
شده، به طرز قابل توجهی رشد آنها را کاهش داده‌است.