استفاده از توپ تاکسول در درمان سرطان

شیمیدا‌ن‌های دانشگاه رایس، روشی را ابداع کرده‌اند که به کمک آن مقدار زیادی از مولکول‌های داروی ضد سرطانِ پاکلی‌تاکسل را بر روی گلوله‌های کوچک طلا قرار می‌دهند.

شیمیدا‌ن‌های دانشگاه رایس، روشی را ابداع
کرده‌اند که به کمک آن مقدار زیادی از مولکول‌های داروی ضد سرطانِ پاکلی‌تاکسل
را بر روی گلوله‌های کوچک طلا قرار می‌دهند. نتیجه این کار تولید توپی کوچک
است که با قرار گرفتن مولکول‌های دارو بر روی آن اصطلاحاً به شکل موهای سیخ‌شده
در می‌آید.

پاکلی‌تاکسل از جمله داروهای بسیار مؤثر ضدسرطان است که عموماً در درمان
سرطان‌های سینه و تخمدان از آن استفاده می‌شود.

به گفتهآقای زوبارو، محقق مسئول این پروژه، افراد زیادی در حال بررسی امکان
انتقال بیشتر این دارو به درون سلول‌های سرطانی هستند. او می‌گوید:” ما در
پی یافتن راهی هستیم تا مهم‌ترین مشکلات فراروی استفاده از این دارو که
حلالیت، کارایی، فراهمی زیستی و توزیع یکنواخت دارو است را برطرف سازیم و
نتایج اولیه ما در این خصوص بسیار امیدوارکننده بوده‌است.” داروی پاکلی‌تاکسل
با اتصال به میکروتوبو‌ل‌های درون سلول که در حکم چهارچوب سلول هستند، عمل
می‌کند. سلول‌ها برای تقسیم شدن باید ابتدا این چهارچوب را بشکنند، که
داروی مذکور مانع این عمل می‌شود.

از آنجا که سلول‌های سرطانی از سلول‌های طبیعی بسیار سریع‌تر تقسیم می‌شوند،
این پاکلی‌تاکسل نقش بسیار مهمی در مهار تکثیر سلول‌های سرطانی دارد. یکی
از مهم‌ترین مشکلات استفاده از پاکلی‌تاکسل، اثرگذاری آن بر تمام سلول‌های
سالم و سرطانی است.

به گفته زوبارو در حالت ایده‌آل، ما دوست داریم مقادیر بیشتری از دارو را
به سلول‌های سرطانی انتقال داده، همزمان عوارض شیمی‌درمانی را کاهش دهیم.
از طرفی ما به دنبال افزایش کارایی دارو، احتمالاً از طریق افزایش زمان
اتصال آن به میکروتوبول‌ها هستیم. یافتن راهی برای اتصال مساوی مولکول‌های
پاکلی‌تاکسل به سطح توپ طلا بدون ایجاد تغییرات شیمیایی در مولکول‌های دارو
کار مشکلی است.

از آنجا که فقط بخش خاصی از مولکول دارو به میکروتوبول ها متصل می‌شود؛این
بخش حتماً باید در سطح توپ قرار می‌گرفت. افراد این‌ گروه ابتدا از یک پوشش
شیمیایی برای پوشاندن این محل استفاده کردند تا از واکنش‌های شیمیایی بعدی
در امان باشد.

بعد از این کارها، یکسری واکنش‌های شیمیایی برای اتصال مولکول دارو به
مولکول‌های واسط که به توپ متصل بودند انجام دادند و در پایان پوشش را حل
کردند تا محل فعال دارو نمایان شود.

هم‌اکنون آنها درصدد بررسی توانایی نانوذرات پاکلی‌تاکسل هستند. از آنجا که
هر توپ با مقادیری مساوی از مولکول‌های دارو پوشش داده شده‌است به‌راحتی
امکان مقایسه اثربخشی آن با داروی پاکلی‌تاکسل به‌تنهایی ممکن خواهد بود.
نتایج این مطالعه در شماره سپتامبر Journal of American Chemical Society
منتشر شده‌است.