پرتونگاری به روش(Positron Emission Tomography)، روشی موفق برای تشخیص ذرات کوانتومی در بدن

تحقیقات زیادی در مورد کارایی ذرات کوانتومی در مقیاس نانو به‌منظور کمک آن در
تشخیص بیماری سرطان در مراحل اولیه و پیگیری روند پیشرفت درمان این بیماری به‌وسیله
داروهای ضد سرطان، انجام شده‌است؛ اما به‌تازگی نتایج حاصل از پژوهشی در یک مرکز
تحقیقی، که بر روی مزایای استفاده از فناوری نانو در درمان سرطان کار می‌کند، نشان
داده‌است که ذرات کوانتومی موجود، مدت زمان کافی در بدن باقی نمی‌مانند تا بشود
ثابت کرد که می‌توانند در کاربردهای بالینی نیز سودمند باشند.

آنان در این مطالعه از روش PET به‌منظور ردیابی ذرات کوانتومی نشان‌دارشده با عناصر
رادیواکتیو، پس از تزریق به موش استفاده کردند.

تصاویر به دست‌آمده به کمک این روش نشان داد که نیمی از ذرات کوانتومی تزریقی به‌وسیله
کبد و طحال از گردش خون خارج می‌شوند، همچنین پس از ده دقیقه از زمان تزریق، تمامی
این ذرات از جریان خون پاک‌سازی می‌شود.

در این میان مشخص شده‌ است که ذرات با پوشش PEG( که یک پلیمر سازگار با بافت زنده
است و مدت زمان حضور بسیاری از انواع نانوذرات را در گردش خون افزایش داده‌است) مدت
زمان بیشتری در گردش خون می‌مانند و اندازه ذرات کوانتومی نیز اثر کمی بر سرعت روند
پاک‌سازی آنها از جریان خون دارد.

این مطالعه اگر چه نشان می‌دهد که این نانوذرات فراهمی زیستی خوبی در بدن انسان
ندارند و از این رو نمی‌توان تا زمانی که این مسأله برطرف نشود، از آنها به‌عنوان
یک ابزار بالینی مفید استفاده کرد، ولی از جهت دیگر اهمیت فراوانی پیدا کرده‌است و
آن این است که نشان می‌دهد استفاده از روش PET برای ردیابی نانوذرات نشان‌دارشده با
عناصر رادیواکتیو می‌تواند با سرعتی زیاد اطلاعات کمّی قابل توجهی دربارها
فارماکوکینتیک این ذرات به ما بدهد؛ علاوه بر این که تصاویر زنده به دست‌آمده با
این روش، به محققان کمک کرد تا بتوانند تفاوت‌های فارماکوکینتیکی میان ذرات با پوشش
PEG و بدون این پوشش را تشخیص دهند؛ در صورتی که انجام این کار با روش‌های معمول
سنجش فارماکوکینتیک ذرات ممکن نبود.

خلاصه‌ای از نتایج این پژوهش ـ که به سرپرستی دکتر سانجیو گامبیر انجام شده‌است ـ
هم‌اکنون در پایگاه اینترنتی PubMed با عنوان زیر موجود است :
MicroPET-based biodistribution of quantum dots in living mice.