|
این روش نه تنها برای تشخیص زودرس بیماری‌ها بسیار مفید است؛ بلکه روشی
بسیار ارزشمند برای درک نحوه رفتار پراکسید هیدروژن در درون بدن به شمار می‌رود(یک
موش سالم نیز به‌عنوان کنترل برای مقایسه نشان داده شده‌است.)
تولید موادی که بتوانند پراکسید هیدروژن را به‌صورت in vivo شناسایی نماید،
همچنان مطلوب دانشمندان است. نمایش دادن این ماده در بدن به‌علت غلظت پایین
آن و عدم واکنش آن با سایر مواد شیمیایی آسان نیست.هم‌اکنون نشانگرهای
فلورسانت تنها مواد کنتراستی هستند که می‌توانند پراکسید هیدروژن را در
مقادیر فیزیولوژیک شناسایی نمایند. اما توانایی این نشانگر‌ها به‌دلیل
اینکه نمی‌توانند به عمق بافت فرو برده شوند، محدود است.
نایرن مورتی از انستیتو فناوری جورجیا و همکاران وی در دانشکده پزشکی اموری
آتلانتا نانوذراتی را ابداع نموده‌اند که حاوی استرهای پراکسالات و رنگ‌دانه‌های
فلورسانت است.
این محققان ذرات مذکور را به درون حفره صفاقی موش تزریق و با استفاده از یک
دستگاه بایولومینسانس از آنها تصویربرداری می‌نمایند. این ذات در برخورد با
پراکسید هیدروژن رنگ فلورسانت را تحریک می‌نمایند، و این رنگ فوتون‌هایی از
خود ساطع می‌نماید که قابل تشخیص هستند.
این دانشمندان دریافته‌اند که در موش‌هایی که به‌صورت شیمیایی التهاب القا
شده، نسبت به موش‌های سالم از نواحی بیمار، نور بیشتری ساطع می‌شود. مورتی
در این مورد می‌گوید: “این استفاده از نانوذرات است که به ما امکان می‌دهد
این واکنش سه‌جزئی را در بدن انجام دهیم. اگر استر پراکسالات و رنگ‌دانه را
جداگانه – بدون کپسوله کردن آنها با نانوذرات – به بدن تزریق کنی،م هر کدام
از آنها درون بدن راه خود را خواهند رفت؛اما با استفاده از نانوذرات می‌توانیم
هر دوی آنها را در چند نانومتری هم نگه داریم “.
این روش می‌تواند غلظت‌های پایینی از پراکسید هیدروژن؛ نظیر ۲۵۰nM را در
بدن شناسایی کند که برای شناسایی غلظت‌های فیزیولوژیکی این ماده، کفایت می‌کند،
همچنین این نانوذرات نور را با طول موجی تا ۶۳۰nm ساطع می‌کنند که می‌تواند
به عمق بافت نفوذ نماید.
در نهایت این گروه امیدوارند، بتوان روزی از این نانوذرات به‌عنوان ابزار
تشخیص ساده برا ی بسیاری از بیماری‌ها مورد استفاده کرد؛ مثلاً این ذرات می‌توانند
به درون بخش‌هایی از بدن نظیر قلب تزریق شوند و نور ساطع‌شده از آنها
اندازه‌گیری گردد. در صورتی که نور ساطع‌شده قابل توجه باشد، می‌تواند
نشانگر مراحل اولیه یک بیماری در این ناحیه باشد.
این محققان معتقدند که این نانوذرات غیر سمی هستند؛ ولی مشغول انجام آزمایش‌هایی
برای اثبات این امر می‌باشند. مورتی تأکید می‌کند: “ما از این ذرات برای
تشخیص انواع بیماری‌ها در حیوانات استفاده خواهیم کرد”.
نتایج این تحقیق در مجله Nature Materials چاپ شده‌است
|
